Documente online.
Zona de administrare documente. Fisierele tale
Am uitat parola x Creaza cont nou
 HomeExploreaza
upload
Upload




Rozmieszczanie i komponowanie obiektów

Poloneza


Rozmieszczanie i komponowanie obiektów

W tym rozdziale:

u         Wykorzystanie warstw.



u         Wyrównywanie i rozkład obiektów.

u         Elementy pomocnicze.

u         Grupowanie obiektów.

u         Grupy maskujące i przezroczystość.

u         Krycie i tryby mieszania.

u         Symulowanie źródeł światła za pomocą trybów mieszania.

u         Wtapianie zaznaczeń.

u         Komponowanie obiektów.

Tym, co odróżnia Fireworks od innych aplikacji służących do edycji bitmap jest to, że po­szczególne elementy dokumentów są najczęściej niezależnymi obiektami wek­torowymi, jakie mogą być w każdej chwili edytowane. Poszczególne obiekty unoszą się nad obszarem roboczym i można je z łatwością ustawiać względem siebie. Jedną z najważniejszych ko­rzyś­ci jest możliwość łatwego komponowania, układania na warstwach i mieszania obiek­tów, do których można powracać w przyszłości i modyfikować dowolne ich atry­buty. Nawet najbardziej zaawansowane operacje, takie jak maskowanie, pozostawiają maskowany obrazek (i samą maskę alfa) nienaruszony i edytowalny.

Komponowanie jest procesem polegającym na łączeniu ze sobą wielu obraz­ków w jeden obrazek, najczęściej z wykorzystaniem wtapiania, try­bów mieszania, maskowania i modyfikowania przezroczystości obraz­ków.

 

W tym rozdziale przyjrzymy się różnym metodom łączenia, grupowania, rozmie­szcza­nia, i wyrównywania wielu obiektów w dokumentach Fireworks.

Wykorzystanie warstw

Warstwy to istotna funkcja Fireworks, która umożliwia zorganizowanie dokumentu po­przez podzielenie go na oddzielne jednostki. Możesz pracować z każdą taką częścią do­ku­mentu oddzielnie lub, w miarę potrzeb, ukrywać je lub wyświetlać. Wyobraź sobie, że artysta maluje na oddzielnych przezroczach zamiast na jednym arkuszu papieru. Mógł­by on wówczas na jednym z przezroczy namalować jedynie elementy tła obrazka, a następnie wziąć inne przezrocze i namalować na nim odpowiednie elementy pierw­sze­go planu. Na jeszcze innych mógłby namalować elementy tekstowe i podpisać się. Po­przez uło­żenie wszystkich przezroczy w stos powstałby końcowy obrazek.

"Centrum zarządzania" warstwami w Fireworks znajduje się w palecie Layers (ry­sunek 13.1).

Rysunek 13.1.

Paleta Layers skupia w jednym, wygodnym w użyciu miejscu wiele funkcji i poleceń służących do manipulowania warstwami

Show/ ... column - Kolumna Pokaż/Ukryj

Lock/ ... column - Kolumna Zablokuj/Odblokuj

Layer list - Lista warstw

Shared ... - Ikona współużytkowanej warstwy

Selection column - Kolumna selekcji

Selection icon - Ikona selekcji

Pop-up menu - Menu rozwijane

Pop-up menu button - Przycisk menu rozwijanego

New/Duplicate ... button - Przycisk Nowa/Duplikowana warstwa

New Bitmap ... button - Przycisk Nowy Obrazek Bitmapowy

Add Mask button - Przycisk Dodaj Maskę

Delete ... button - Usuń zaznaczenie

Aby ukryć lub wyświetlić paletę Layers, wybierz z menu polecenie Window La­yers lub użyj skrótu klawiaturowego F2. Paleta Layers poz­wala sprawdzić, ile warstw znajduje się w dokumencie, które z nich są za­blo­kowane lub ukryte, a nawet - czy na bieżącej warstwie znajduje się jakieś zaznaczenie. Podobnie jak w przypadku wielu innych palet w Fireworks, paleta Layers również posiada menu rozwijane, udostępniające polecenia związane z funkcjami palety.

Podczas zapoznawania się z funkcjami palety Layers, warto korzystać z rysunku 13.1.

Po utworzeniu nowego dokumentu Fireworks, początkowo znajdują się w nim dwie warstwy:

u         Web Layer (Warstwa internetowa): Specjalna warstwa przeznaczona dla ob­sza­rów aktywnych i plastrów.

u         Layer 1 (Warstwa 1): Zwykła warstwa, na której do czasu utworzenia innych warstw będą umieszczane wszystkie tworzone obiekty.

Dodawanie warstw

Każda nowa warstwa dodawana do dokumentu jest umieszczana nad warstwą bieżącą na liście warstw. Kolejność warstw w palecie Layers odpowiada kolejności ułożenia na obszarze roboczym, czyli obiekt znajdujący się na dolnej warstwie w palecie Layers jest również najbliżej obszaru roboczego.

Aby dodać nową, czystą warstwę do dokumentu:

u         Kliknij przycisk New/Duplicate Layer (Nowa/Duplikowana warstwa), znajdujący się w palecie Layers

Po wciśnięciu klawisza Alt (Option) w trakcie przyciskania przycisku New/Duplicate Layer, program wyświetli okno dialogowe New Layer, umożliwiając wprowadzenie własnej nazwy warstwy przed jej utworzeniem.

 

u         Z menu rozwijanego palety Layers wybierz New Layer

u         Wybierz z menu polecenie Insert Layer

Nazywanie warst w

Aby zmienić nazwę warstwy, kliknij dwukrotnie nazwę na liście warstw i wpisz nową w pojawiającym się oknie dialogowym. Naciśnij Enter Return) lub kliknij poza obszarem tego okna, aby je zamknąć.

Duplikowanie warstwy

Nową warstwę możesz również dodać duplikując warstwę istniejącą. Wówczas po­wie­la­ne są wszystkie znajdujące się na niej obiekty. Taka praca z warstwami przypomina pracę z katalogami i plikami w Eksploratorze Windows lub w Macintosh Finder, gdzie duplikowanie pliku powoduje jego powielenie, a duplikowanie katalogu powoduje powielenie tego katalogu wraz z jego całą zawartością.

Aby zduplikować istniejącą warstwę wraz z jej zawartością, wykonaj jedną z poniższych czynności:

u         Przeciągnij warstwę z listy warstw i upuść na przycisk New/Duplicate Layer w panelu Layers.

u         Wciśni i przytrzymaj klawisz Alt Option) i przeciągnij warstwę w obrębie listy warstw.

u         Z menu rozwijanego panelu Layers wybierz Choose Duplicate Layer

Zduplikowanie warstwy i ukrycie duplikatu jest szybkim sposobem tworzenia zapa­so­wych kopii wszystkich obiektów, znajdujących się na danej warstwie, przed poddaniem ich jakiejkolwiek edycji. Jeśli dokonane modyfikacje nie będą Cię satysfakcjonować, mo­żesz usunąć warstwę i wyświetlić jej kopię zapasową. Wrócisz w ten sposób do punk­tu wyjścia. Co więcej, uważam, że tworzenie co jakiś czas kopii zapasowych pozwala stworzyć bibliotekę obiektów, które mogą się przydać później. Możesz na przykład otoczyć tekstem ten sam okrąg, którego wcześniej używałeś jako maskę dla obiektu bitmapowego. Ponowne wykorzystanie takich obiektów nada spójność Twoim projektom.

Usuwanie warstw

Jeśli usuniesz warstwę, stracisz również wszystkie znajdujące się na niej obiekty. Jeśli zro­bisz to przez przypadek, wybierz z menu polecenie Edit Undo, aby ją przywrócić.

Gdy celowo chcesz usunąć warstwę możesz to zrobić na kilka sposobów:

u         Przeciągnij warstwę z listy znajdującej się w palecie Layers na przycisk Delete Selection

u         Zaznacz warstwę w liście palety Layers i kliknij przycisk Delete Selection

u         Zaznacz warstwę w liście palety Layers i wybierz polecenie Delete Layer z roz­wi­janego menu.

Zmienianie kolejności warstw

Gdy w Twoim dokumencie znajduje się więcej niż jedna warstwa, być może zechcesz zmie­nić ich kolejność w stosie. Aby to zrobić, wystarczy, że klikniesz nazwę warstwy w liście palety Layers i przeciągniesz ją w wyższe lub niższe położenie. Warstwy znajdujące się wyżej na liście są również umieszczone wyżej w stosie na obszarze roboczym.

Edycja poszczególnych warstw

Zgodnie z ustawieniem domyślnym, wszystkie obiekty, niezależnie od tego na jakiej warstwie się znajdują, mogą być edytowane. Aby zabezpieczyć zawartość warstwy przed edytowaniem, można poszczególne warstwy zablokować lub ukryć. Nie można edytować obiektów znajdujących się na warstwach zablokowanych lub ukrytych.

Aby zablokować lub odblokować warstwę, kliknij w kolumnie Lock/Unlock palety Layers, obok nazwy war­stwy, którą chcesz zablokować. Po zablokowaniu warstwy, obok jej nazwy w kolumnie Lock/Unlock wyświetlana jest ikona kłódki i nie można zaznaczać ani modyfikować żadnych obiektów znaj­du­ją­cych się w oknie dokumentu. Gdy warstwa jest odblokowana, nic się nie pojawia w kolumnie Lock/Unlock obok nazwy warstwy.

Aby wyświetlić lub ukryć warstwę, kliknij w kolumnie Show/Hide palety Layers obok nazwy warstwy, którą chcesz ukryć lub wyświetlić. Gdy w kolumnie tej znajduje się ikona oka, warstwa jest wyświetlana. Gdy nie ma tam ikony oka, ukrywana jest war­stwa i wszystkie znajdujące się na niej obiekty.

Ukryta warstwa jest automatycznie blokowana. Jeśli więc ukryjesz warstwę, nie musisz jej już blokować.

 

W rozwijanym menu palety Layers znajdują się polecenia umożliwiające jednoczesne ukry­wanie, wyświetlanie, blokowanie lub odblokowywanie wszystkich warstw do­ku­men­tu. Możesz także wcisnąć klawisz Alt Option) i kliknąć w kolumnie Show/Hide (Pokaż/ukryj) lub Lock/Unlock (Zablokuj/odblokuj), aby zmienić status wszystkich warstw jednocześnie.

Aby pracować tylko z jedną warstwą, możesz również użyć polecenia Single Layer Editing (Edycja pojedynczej war­stwy). Aby pracować w trybie edycji pojedynczej warstwy, wybierz polecenie Single Layer Editing z rozwijanego menu palety Layers. W trybie tym możesz zaznaczać i edytować tyl­ko te obiekty, które znajdują się na bieżącej warstwie, mimo że w oknie dokumentu wy­świetlane są wszystkie obiekty. Po wybraniu dowolnej warstwy z listy znajdującej się w palecie Layers pozostałe warstwy zachowują się tak, jakby zostały zablokowane. Me­toda ta pozwala na szybkie ograniczanie zakresu edycji w czasie pracy nad zło­żo­nymi dokumentami.

Aby tryb edycji pojedynczej warstwy pozwolił Ci naprawdę przyspieszyć pracę, po­wi­nie­neś wszystkim swoim warstwom nadać opisowe nazwy. Gdy nazwiesz je "Tło", "Tekst" itd., będziesz mógł szybko zaznaczyć warstwę zawierającą obiekty, które chcesz poddać edycji, bez obaw o przypadkowe modyfikacje obiektów znajdujących się w innych warstwach.

W nowym menu Fireworks - Commands - znajdziesz dwa polecenia, któ­re umożliwiają pracę z pojedynczymi warstwami bez konieczności wy­korzystywania trybu Single Layer Editing. Wybierz z menu polecenie Commands Document Hide Other Layers, aby ukryć wszystkie war­stwy z wyjątkiem bieżącej. Wybierz z menu polecenie Com­mands Do­cu­ment Lock Other Layers, by zablokować wszystkie warstwy z wy­jąt­kiem bieżącej.

 

Kolumna Selection

Aby przemieścić obiekty z jednej warstwy na inną, projektanci najczęściej kopiują wy­bra­ne obiekty do schowka, zmieniają aktywną warstwę i wklejają na nią skopiowane obiek­ty. Można i tak, ale paleta Layers udostępnia inną metodę. Po zaznaczeniu obiektów w obszarze roboczym lub w palecie Layers, w kolumnie Selection, obok nazwy warstwy, na której znajdują się wyselekcjonowane obiekty wyświetlany jest mały, niebieski kwa­drat. Przeciągając go na inną warstwę, możesz przenieść do niej wszystkie zaznaczone obiekty. Jeżeli podczas przeciągania będziesz trzymał wciśnięty klawisz Alt Option), zaznaczone obiekty zostaną skopiowane, a nie przeniesione.

Otwieranie warstw

Paleta Layers nie bez powodu korzysta z ikony katalogu. Każdy dokument jest podzielony na oddzielne warstwy, a każda warstwa jest podzielona na obiekty, które pojawiają się w palecie Layers jako podwarstwy obiektowe, wraz ze swoimi miniaturkami. Aby otworzyć jakąś warstwę i wyświetlić jej zawartość, kliknij pole plus/minus (odsłonięcie trójkąta w MacOS) w kolumnie Expand/Collapse obok nazwy warstwy (rysunek 13.2). Aby ukryć zawartość warstwy, kliknij ponownie to pole (odsłonięcie trójkąta). Aby otworzyć lub zamknąć wszystkie warstwy w dokumencie naraz, wciśnij klawisz Alt Option) i kliknij w kolumnie Expand/Collapse. Często korzystam z tej możliwości, aby szybko zamknąć wszystkie warstwy, gdy nie chcę pracować nad pojedynczymi obiektami.

Rysunek 13.2.

Każda warstwa stanowi pojemnik na znajdujące się w niej obiekty. Każdy obiekt w warstwie jest przedstawiany jako podwarstwa

Expand/ ... column - Kolumna Rozwiń/Zwiń

Closed layer - Warstwa zamknięta

Current layer - Warstwa aktualna

Open and ... - Przyciski rozszerzania palety - otwarty i zamknięty

Object thumbnail - Miniaturka obiektu

Selected object - Obiekt zaznaczony

W Fireworks 4 paleta Layers została bardzo zmieniona i bardziej przypomina warstwy i układ warstw w Photoshopie 6, niż warstwy w Fireworks 3. Można obecnie wybierać poszczególne obiekty w stosie, tak jakby były warstwami, jak również zmieniać kolejność obiektów w stosie, przemieszczając je w górę lub w dół listy warstw.

 

Wiele z metod, z których korzystamy do pracy z warstwami w palecie Layers, może być również używanych do pracy z podwarstwami obiektowymi. Podczas pracy należy pamiętać, że można:

u         Dodać nową podwarstwę. Wystarczy stworzyć nowy obiekt na obszarze roboczym, korzystając z jednej z typowych metod, np. importowania, rysowania, kopiowania i wklejania itp. Każdy nowy obiekt jest dodawany do dokumentu, a program dodaje nową podwarstwę obiektową do warstwy bieżącej, wraz z miniaturką. Aby stworzyć nowy, pusty obiekt bitmapowy bezpośrednio nad aktualnie zaznaczonym obiektem, wystarczy kliknąć przycisk New Bitmap Image w palecie Layers

u         Nazwać obiekt. Kliknij dwukrotnie nazwę rodzaju obiektu, np. "rectangle" (prostokąt) w liście warstw i wpisz nową nazwę, a następnie wciśnij klawisz Enter Return

u         Zmienić kolejność obiektów w stosie. Przeciągnij podwarstwę obiektową w górę lub w dół listy warstw palety Layers. Zauważ, że można przemieszczać obiekty w górę i w dół w obrębie warstwy lub przenosić je na inne warstwy (rysunek 13.3). Przeciąganie pomiędzy warstwami będzie łatwiejsze, gdy otworzysz zarówno warstwę źródłową, jak i docelową. Pozwoli to również na wybranie miejsca, w jakim ma znaleźć się przemieszczany obiekt w stosie warstwy docelowej.

 

Rysunek 13.3.

Warstwy i podwarstwy obiektowe w palecie Layers przedstawiają    kolejność w stosie dokumentu

 

Przeciąganie pomiędzy warstwami będzie łatwiejsze, gdy otworzysz zarówno warstwę źródłową, jak i docelową. Pozwoli to również na wybranie miejsca, w jakim ma znaleźć się przemieszczany obiekt w stosie warstwy docelowej.

u         Duplikować podwarstwę obiektową. Wciśnij klawisz Alt Option) i przeciągnij podwarstwę w górę lub w dół listy warstw. Zostanie utworzona kopia, a obiekt oryginalny nie zostanie zmieniony. Kopię można nawet przenieść do innej warstwy.

Korzystając z klawisza Shift, możesz tworzyć wiele zaznaczeń podwarstw, tak jak w przypadku obiektów w obszarze roboczym.

 

u         Ukryć obiekt. Kliknij ikonę oka w kolumnie Show/Hide, obok podwarstwy obiektu w palecie Layers. Wybierając polecenie View Hide Selection, można również ukryć obiekty zaznaczone. Aby ponownie wyświetlić te obiekty, wybierz polecenie View Show All

u         Usunąć obiekt. Zaznacz obiekt - na obszarze roboczym lub w palecie Layers - i kliknij przycisk Delete Selection w palecie Layers

Niektórych użytkowników może nieco denerwować, że zgodnie z ustawieniem domyślnym paleta Layers jest w pełni rozwinięta po otwarciu dokumentu Fireworks. Derren Whiteman stworzył prosty skrypt, zmieniający ustawienia, dzięki czemu paleta Layers będzie zwinięta. Ten skrypt, a także odpowiedni do przywrócenia ustawień domyślnych, znajdziesz na stronie www.derren.com/geek/fireworks.

Warstwa internetowa

Wszystkie dokumenty Fireworks posiadają warstwę o nazwie Web Layer, na której mo­żesz tworzyć wszystkie obiekty internetowe, takie jak obszary aktywne i plastry. Mo­żesz zmieniać położenie internetowej warstwy w stosie, przeciągając ją w górę lub w dół w liście warstw palety Layers, ale nie możesz jej usunąć. Warstwa Web Layer jest zaw­sze współużytkowana przez wszystkie klatki dokumentu.

Więcej informacji o korzystaniu z warstwy Web Layer znajdziesz w roz­dziale 20. i 21. Jeśli chcesz się dowiedzieć więcej o współużytkowaniu warstw przez klatki dokumentu i o samych klatkach, zerknij do roz­działu 23.

 

Obszary aktywne możesz tworzyć za pomocą narzędzi Hotspot znajdujących się w pa­le­cie narzędziowej, ale możliwe jest także tworzenie ich w oparciu o zwykłe obiekty bitmapowe i wektorowe za po­mocą palety Layers. Jest to szybki sposób dodawania obszarów aktywnych do obiek­tów, jeśli chcesz, aby miały one takie same rozmiary jak obiekty.

Aby utworzyć obszary aktywne w oparciu o istniejące obiekty:

1. Zaznacz w oknie dokumentu obiekty, w oparciu o które chcesz utworzyć ob­szary aktywne.

W prawej kolumnie palety Layers, obok nazwy warstwy, na której znajdują się zaznaczone obiekty zostanie wyświetlona ikona selekcji (niebieski kwa­drat).

2. Przeciągnij ikonę selekcji do tej samej kolumny warstwy Web Layer

Jeśli zaznaczonych było wiele obiektów, Fireworks zapyta Cię, czy chcesz ut­wo­rzyć jeden czy wiele obszarów aktywnych. Pojedynczy obszar aktywny pow­staje w wyniku połączenia ze sobą wszystkich zaznaczonych kształtów.

Na internetowej warstwie zostaną utworzone obszary aktywne, a oryginalne obiek­ty pozostaną niezmienione.

Wyrównanie i rozkład obiektów

Najczęściej wykorzystywane techniki przy projektowaniu układu dokumentów to wy­rów­nywanie i rozkład obiektów. Powinieneś już znać te techniki, jeśli pracowałeś wcześ­niej z jakąkolwiek aplikacją graficzną lub programem do składu komputerowego. Pod­czas pracy w trybie edycji wektorowej w Fireworks, wszystkie obiekty "pływają" nad obszarem roboczym i mogą być łatwo rozmieszczane względem innych.

Wykorzystanie "teoretycznej" ramki ograniczającej

Do wyrównywania wyselekcjonowanych obiektów wykorzystywana jest "teoretyczna" pro­stokątna ramka, otaczająca zaznaczone obiekty (rysunek 13.4). Ramka ta opisywana jest znaj­du­jącymi się w niej obiektami. Górna jej krawędź tworzona jest na podstawie naj­wyż­sze­go punktu najwyżej położonego obiektu zaznaczenia, lewa krawędź ramki jest tworzona na podstawie najbardziej w lewo wysuniętego punktu obiektu znajdującego się po lewej stro­nie zaznaczenia itd. Teoretyczna ramka wykorzystywana jest przez program do wyrów­ny­wania i rozkładania znajdujących się wewnątrz niej obiektów. Warto o tym pamiętać przy korzystaniu z polecenia Align

Rysunek 13.4.

Teoretyczna ramka ograniczająca selekcję jest wykorzystywana

do wyrównywania znajdujących się w niej obiektów po wybraniu polecenia z podmenu Modify Align

Theoretical ... - Teoretyczna ramka otaczająca zaznaczenie

Gdy będziesz chciał wyrównać obiekty do lewej, wszystkie zostaną przesunięte do le­wej krawędzi teoretycznej ramki ograniczającej zaznaczenie. Podobnie, jeśli wyrównasz obiek­ty do góry, zostaną one przesunięte do górnej krawędzi ramki ograniczającej. Należy pamiętać, że wyrównywanie obiektów w Fireworks nie ma nic wspólnego z wyrów­ny­wa­niem obiektów względem strony lub obszaru roboczego, spo­ty­ka­nym w wielu innych aplikacjach. W Fireworks obiekty są wyrównywane względem innych zaznaczonych obiektów. Jeśli zaznaczysz tyl­ko jeden obiekt, polecenia służące do wyrównywania obiektów będą niedostępne.

W dalszej części niniejszego rozdziału dowiesz się jak wyrównywać pojedynczy obiekt w stosunku do obszaru roboczego.

 

Aby wyrównać zaznaczone obiekty do lewej, prawej, górnej lub dolnej krawędzi ramki se­lekcji, zaznacz te obiekty i wybierz odpowiednie polecenie wyrównania:

u         Wyrównanie do lewej: Aby wyrównać wszystkie obiekty do najbardziej wy­su­niętego w lewo obiektu (rysunek 13.5), wybierz z menu polecenie Modify Align Left lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+1 Command+Option+1

Rysunek 13.5.

Polecenie Modify Align Left powoduje przesunięcie wszystkich zaznaczonych obiektów z rysunku 13.4 do lewej krawędzi teoretycznej ramki ograniczającej

Theoretical ... - Teoretyczna ramka otaczająca zaznaczenie

u         Wyrównanie do prawej: Aby wyrównać wszystkie obiekty do najbardziej wy­suniętego w prawo obiektu, wybierz z menu polecenie Modify Align Right lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+3 Command+Option+3

u         Wyrównanie do góry: Aby wyrównać wszystkie obiekty do najwyżej po­ło­żo­ne­go obiektu (rysunek 13.6), wybierz z menu polecenie Modify Align Top lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+4 Command+Option+4

u         Wyrównanie do dołu: Aby wyrównać wszystkie obiekty do najniżej po­ło­żo­ne­go obiektu, wybierz z menu polecenie Modify Align Bottom lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+6 Command+Option+6

Rysunek 13.6.

Polecenie Modify Align

Top powoduje wyrównanie wszystkich zaznaczonych obiektów z rysunku 13.4 do górnej krawędzi teoretycznej ramki ograniczającej

Theoretical ... - Teoretyczna ramka otaczająca zaznaczenie

W Fireworks znajdują się dwa polecenia wy­równania, używane do centrowania obiektów. Tu również, program nie centruje obiektów w stosunku do obszaru roboczego, ale do teoretycznej linii poziomej lub pionowej przechodzącej przez zaznaczenie. Aby lepiej zrozumieć działanie tych poleceń, wyobraź sobie krzyż narysowany w teoretycznej ramce wyrównania, przedstawionej na rysunku 13.4. Linie tworzące krzyż reprezentują pionową i poziomą linię centrowania, do której obiekt może być wyrównywany.

u         Pionowe wyśrodkowanie: Aby wyrównać wszystkie obiekty względem teo­re­ty­cznej pionowej linii selekcji, wybierz z menu polecenie Modi­fy Align Cen­ter Vertical lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+2 Com­mand +Option+2

Pamiętaj, że używany przy wyrównywaniu teoretyczny środek nie jest środ­kiem obszaru roboczego lecz zaznaczenia.

 

u         Poziome wyśrodkowanie: Aby wyrównać wszystkie obiekty względem teo­re­tycz­nej poziomej linii selekcji (rysunek 13.7), wybierz z menu polecenie Modify Align Center Horizontal lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+5 Command+Option+5

Rysunek 13.7.

Po wybraniu polecenia Modify Align Center Horizontal, obiekty zaznaczone na rysunku 13.4 zostaną wyrównane względem teoretycznej linii poziomej

Theoretical alignment... - Teoretyczna ramka otaczająca zaznaczenie

Theoretical vertical ... -    Teo­re­ty­czna pionowa linia selekcji

Theoretical horizontal ... - Teo­re­tycz­na pozioma linia selekcji

Możesz także dokonywać dystrybucji wyselekcjonowanych obiektów, co staje się szcze­­gólnie przydatne, gdy masz kilka obiektów, na przykład cały rząd przycisków, które po­win­ny być rozmieszczone w jednakowych odległościach od siebie. Aby rozłożyć rów­no­miernie obiekty, zaznacz je i wybierz odpowie­dnie polecenie rozkładu:

u         Rozkład poziomy: Aby równomiernie rozłożyć obiekty w poziomie, wybierz z me­nu polecenie Modify Align Distribute Widths lub użyj skrótu kla­wia­tu­ro­wego Ctrl+Alt+7 Command+Option+7) (rysunek 13.8).

Rysunek 13.8.

Zaznaczone obiekty można za pomocą polecenia Distribute Widths rozłożyć równomiernie w poziomie. Obiekty, pierwszy z prawej i pierwszy z lewej nie są przesuwane, gdyż określają szerokość zaznaczenia

Before - Przed

Width ... - Szerokość zaznaczenia

After - Po

u         Rozkład pionowy: Aby równomiernie rozłożyć obiekty w pionie, wybierz z me­nu polecenie Modify Align Distribute Heights lub użyj skrótu klawia­tu­ro­we­go Ctrl+Alt+9 Command+Option+9

Wyrównywanie względem obszaru roboczego

Chociaż w Fireworks narzędzia służące do wyrównania dają duże możliwości, polecenia w podmenu Modify Align nie pozwalają na wyrównywanie względem obszaru roboczego. Co zrobić, jeżeli chcesz wyrównać pojedynczy obiekt wzglę­dem lewej krawędzi obszaru roboczego, lub umieścić go dokładnie w środku obszaru roboczego? Na szczęście istnieje polecenie i prosta metoda, które pozwolą dokonać dowolnej zmiany.

W Fireworks znajduje się polecenie, które pozwala łatwo wyśrodkować zaznaczone obiek­ty względem obszaru roboczego. Zaznacz obiekty i wybierz z menu polecenie Com­mands Document Center in Document a obiekty zostaną umieszczone dokładnie w środku obszaru roboczego. Ta poręczna metoda doskonale prezentuje elastyczność programu Fireworks.

Więcej informacji o menu Commands znajdziesz w rozdziale 19.

 

W przypadku bardziej trudnych wyrównań, np. wyrównanie zaznaczonych obiektów do lewej krawędzi obszaru roboczego, narysuj prostokąt o kształcie i rozmiarze obszaru roboczego i następnie wyrównaj obiekty do tego prostokąta. Optycznie efekt będzie taki sam jak przy wyrównaniu do obszaru roboczego, a dodatkową zaletą jest możliwość narysowania obwódki wokół dokumentu przez niewielkie zmniejszenie rozmiaru prostokąta (rysunek 13.9). Prostokąt wyrównania można przechować na jego własnej warstwie, co pozwala go łatwo ukrywać, pokazywać, blokować lub usuwać.

 

Rysunek 13.9.

Chociaż nie można wyrównywać obiektów względem obszaru roboczego, można stworzyć prostokąt o rozmiarze obszaru roboczego i do niego wyrównać obiekty, uzyskując taki sam efekt

 

Fireworks traktuje krawędzie obszaru roboczego jak prowadnice. Po wybraniu polecenia View Guides Snap to Guides, przeciągane zaznaczenie zostanie dosunięte do krawędzi obszaru roboczego. Wyrównaj obiekty względem siebie, a następnie zaznacz je i przeciągnij w pobliże krawędzi obszaru roboczego, aby uzyskać efekt wyrównania do obszaru roboczego.

Linijki

Linijki są standardową funkcją, spotykaną w prawie każdej aplikacji graficznej. Linijki (te trzymane w ręku) są również powszechnie wykorzystywane w tradycyjnym pro­jek­to­waniu na papierze. Pozwalają bowiem na śledzenie wymiarów obiektów i ich położenia względem obszaru roboczego z dużo większą precyzją niż ta, jaką zapewnia ludzkie oko.

Aby wyświetlić lub ukryć linijki, wybierz z menu polecenie View Rulers lub użyj skró­tu klawiaturowego Ctrl+Alt+R Command+Option+R). Linijki są wyświetlane wzdłuż gór­nej i lewej krawędzi dokumentu (rysunek 13.10).

 

Rysunek 13.10.

Przeciągnięcie punktu zerowego
do obiektu wysuniętego najbardziej do góry i na lewo w grupie wyrównywanych obiektów upraszcza obliczenia używane
przy ich wyrównywaniu

Horizontal ruler - Linijka pozioma

Vertical ruler - Linijka pionowa

Zero-point cursor - Kursor punktu zerowego

W czasie przeciągania myszą w obszarze roboczym, na linijkach mo­żesz obserwować współrzędne położenia kursora. Funkcja ta przydaje się przy rysowaniu nowych obiektów, które powinny być precyzyjnie roz­mieszczone względem obszaru roboczego.

Prowadnice

Prowadnice są po prostu liniami, które możesz umieszczać w ważnych punktach swoich do­kumentów, takich jak marginesy lub punkty środkowe. Prowadnice nie są drukowane ani eksportowane i są wyświetlane nad wszystkimi warstwami dokumentu. Są one na­rzę­dziami stworzonymi z myślą o ułatwieniu rozmieszczania obiektów. Jeżeli na przy­kład wiele obiektów powinno znajdować się w odległości 20 pikseli od górnej kra­wę­dzi Two­jego dokumentu, utworzenie w takim położeniu poziomej prowadnicy poz­wo­li szyb­ko zorientować się, gdzie powinny zostać umieszczone te obiekty.

Tworzenie prowadnic

Do dodania nowej prowadnicy nie jest Ci potrzebne żadne inne narzędzie oprócz my­szy. Kliknij i przeciągnij poziomą linijkę, a w miejscu zwolnienia przycisku myszy zo­sta­nie utworzona nowa pozioma prowadnica.

Wszystkie poziome prowadnice są równoległe do poziomej linijki dokumentu, więc prze­ciąganie tej linijki powoduje tworzenie poziomych prowadnic. Niekiedy może to być nieco mylące, gdyż poziome prowadnice są najczęściej tworzone po sprawdzeniu ich położenia na linijce pionowej. Innymi słowy - możesz umieścić poziomą pro­wad­ni­cę w odległości 20 pikseli od górnej krawędzi, kierując się współrzędnymi wyświetlanymi w linijce pionowej. Aby uchronić się przed tworzeniem poziomych prowadnic poprzez prze­ciąganie ich z pionowych linijek, wyobraź sobie, że prowadnice są duplikatami li­ni­jek, z których są przeciągane: poziome z poziomych, pionowe z pionowych.

Aby dodać nową prowadnicę do dokumentu:

3. Jeśli w dokumencie nie są wyświetlane linijki, wybierz z menu polecenie View Rulers lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+R Command+Op­tion+R), aby je wyświetlić.

4. Przeciągnij poziomą linijkę, aby utworzyć nową prowadnicę poziomą. Prze­ciąg­nij pionową linijkę, aby utworzyć nową prowadnicę pionową (rysunek 13.11). Gdy przeciągniesz myszą do miejsca, w którym powinna znajdować się pro­wadnica, zwolnij przycisk myszy, aby ją tam umieścić.

Rysunek 13.11.

Tworząc prowadnice w ważnych miejscach projektu, uprościsz wyrównywanie obiektów

Vertical ... - Prowadnica pionowa

Horizontal ... - Prowadnica pozioma

Blokowanie i ukrywanie prowadnic

Po utworzeniu kilku prowadnic możesz stwierdzić, że przeszkadzają Ci one w pracy. Pro­wadnice nie są umieszczane na warstwach dokumentu, nie wystarczy więc za­blo­ko­wać lub ukryć warstwy, aby ukryć prowadnice lub uniemożliwić ich edycję. Staranne roz­mieszczanie prowadnic i późniejsze przeciąganie ich w inne położenia kłóci się z ich prze­znaczeniem - oszczędzaniem czasu projektanta.

Aby wyświetlić lub ukryć prowadnice, wybierz z menu polecenie View Guides Show Guides lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+średnik Command+średnik). Okresowe ukrywanie pro­wadnic pozwala lepiej zorientować się, jak będzie wyglądał końcowy obrazek.

Aby zablokować wszystkie prowadnice, uniemożliwiając w ten sposób ich edytowanie, wy­bierz z menu polecenie View Guides Lock Guides lub użyj skrótu klawia­tu­ro­wego Ctrl+Alt+średnik Command+Option+średnik

Przyciąganie do prowadnic

Prawdziwe możliwości prowadnic ujawniają się dopiero przy przyciąganiu do nich obiektów. Gdy utworzysz prowadnice we wszystkich ważnych punktach swojego dokumentu, jego uk­ład będzie tworzony niemal automatycznie przy przeciąganiu obiektów za pomocą myszy.

Aby włączyć lub wyłączyć przyciąganie obiektów do najbliżej położonej prowadnicy, wy­bierz z menu polecenie View Guides Snap to Guides lub użyj skrótu kla­wia­turowego Ctrl+Shift+średnik Command+Shift+średnik

Kolory prowadnic

Jeśli w Twoim dokumencie znajduje się mnóstwo zielonych obiektów, zielone pro­wad­ni­ce (ustawienie domyślne) będą trudno rozpoznawalne. Na szczęście, mogą one mieć dowolne kolory. Po wy­bra­niu koloru kontrastującego z kolorami wykorzystywanymi w dokumencie pro­wad­ni­ce będą lepiej widoczne i odseparowane od pozostałych elementów dokumentu. Nie bę­dziesz musiał wówczas co chwilę ukrywać prowadnic, aby zobaczyć, jak wygląda two­rzo­na grafika.

Aby zmienić kolor prowadnic:

5. Wybierz z menu polecenie View Guides Edit Guides

Fireworks wyświetli okno dialogowe Guides Grids and Guides rysunek 13.12).

 

Rysunek 13.12.

W oknie dialogowym Guides (Grids and Guides) możesz wybrać inny kolor prowadnic

 

W MacOS, zamiast dwóch osobnych okien: Guides i Grids, wyświe­tla­ne jest jedno okno dialogowe - Grids and Guides z dwoma zakład­ka­mi: Grids i Guides.

Dla wygody użytkownika wszystkie opcje prowadnic zostały zawarte w jednym oknie dia­logowym - Guides Grids and Guides). Opcja Show Guides pozwala ukrywać lub wy­świetlać prowadnice, zaznaczenie opcji Snap to Guides włącza przyciąganie obiek­tów do prowadnic, zaś zaznaczenie opcji Lock Guides powoduje zablokowanie wszys­tkich prowadnic. W oknie tym znajdują się również opcje dotyczące prowadnic plas­trów.

Usuwanie prowadnic

Pojedynczą prowadnicę możesz usunąć z dokumentu za pomocą techniki "przeciągnij i upuść", podobnie jakbyś ją dodawał. Złap ją po prostu za pomocą myszy i przeciągnij po­za obszar dokumentu. Obojętnie, w którą stronę ją przeciągniesz: w lewo, prawo, w gó­rę czy w dół - zostanie usunięta z dokumentu.

Korzystając z okna dialogowego Guides Grids and Guides), możesz usunąć za jednym ra­zem wszystkie prowadnice znajdujące się w dokumencie. Aby usunąć wszystkie pro­wad­nice:

7. Wybierz z menu polecenie View Guides Edit Guides

Fireworks wyświetli okno dialogowe Guides Grids and Guides rysunek 13.12).

8. Kliknij przycisk Clear All, aby usunąć wszystkie prowadnice z dokumentu. Klik­nij OK

Przycisk Clear All powoduje usunięcie wszystkich prowadnic wycią­ga­nych z linijek, ale nie usuwa prowadnic plastrów.

 

Siatka

Siatka jest elementem pozwalającym na tworzenie jeszcze bardziej precyzyjnych ukła­dów graficznych. Obiekty są przeważnie rozmieszczane według pewnego regularnego wzo­ru. Siatka dzieli dokument na mniejsze, łatwiejsze w zarządzaniu części, pomagając w ten sposób w śledzeniu relacji pomiędzy poszczególnymi elementami całego układu gra­fiki. Siatka nie jest umieszczana na żadnej warstwie. Nie jest także drukowana ani eks­portowana. Jest jedynie pomocą wizualną, ułatwiającą projektowanie grafiki.

Aby wyświetlić lub ukryć siatkę, wybierz z menu polecenie View Grid Show Grid lub użyj skrótu kla­wiaturowego Ctrl+Alt+G Command+Option+G

Przyciąganie do siatki

Możesz zdefiniować przyciąganie obiektów do siatki, podobnie jak to robiłeś z pro­wad­ni­cami. Po włączeniu tej funkcji zauważysz, że linie siatki przyciągają obiekty jak mag­ne­sy. Wszystkie obiekty jednego dokumentu przyciągane są do tej samej siatki, więc bez specjalnego wysiłku możesz tworzyć bardzo precyzyjne projekty graficzne.

Aby włączyć przyciąganie obiektów do siatki, wybierz z menu polecenie View Grid Snap to Grid lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Alt+Shift+G Com­mand+Option+Shift+G

Kolor i rozmieszczenie linii siatki

Podobnie jak w przypadku prowadnic, możesz modyfikować kolor siatki, aby odróżnić ją od pozostałych elementów dokumentu. Domyślnym kolorem siatki dla każdego no­we­go dokumentu jest kolor czarny.

Jeśli tworzysz pasek nawigacyjny zawierający wiele przycisków o szerokości 100 i wy­so­kości 50 pikseli, ustaw siatkę tak, aby jej linie były rozmieszczone co 100 pikseli w po­ziomie i co 50 pikseli w pionie. Będziesz mógł wówczas szybko osza­co­wać wizualnie położenie każdego przycisku. Gdy dodatkowo włączysz opcję Snap to Grid (Przy­cią­gaj do siatki), projekt paska powstanie niemalże automatycznie. Zgodnie z ustawieniem domyślnym, linie siat­ki są rozmieszczane co 36 pikseli w poziomie i tyle samo w pionie.

Aby zmodyfikować siatkę:

9. Wybierz z menu polecenie View Grid Edit Grid

Fireworks wyświetli okno dialogowe Edit Grid Grids and Guides rysunek 13.13).

10. Za pomocą rozwijanego próbnika wybierz kolor, jaki zostanie wykorzystany do wyświetlenia siatki.

Rysunek 13.13.

Ustaw opcje siatki w oknie dialogowym Edit Grid (Grids and Guides)

W oknie dialogowym Edit Grid Grids and Guides) możesz również zmienić wi­dzialność siatki lub włączyć przyciąganie do niej obiektów.

11. W oknie oznaczonym poziomą strzałką wpisz wartość odstępów pomiędzy pio­no­wymi liniami siatki.

12. W oknie oznaczonym pionową strzałką wpisz wartość odstępów pomiędzy po­zio­mymi liniami siatki.

13. Kliknij przycisk Apply (Zastosuj), aby wyświetlić zmiany bez konieczności opu­szczania okna dialogowego Edit Grid Grids and Guides). Kliknij OK

Grupowanie obiektów

Grupowanie polega na tworzeniu pojedynczego obiektu, składającego się z wielu in­nych obiektów. Grupę taką możesz następnie traktować jako pojedynczy obiekt i sto­so­wać do niej Live Effects lub modyfikować jej tryby mieszania itd.

Obiekty znajdujące się w grupie zachowują względem siebie nie­zmien­ne położenia i pozycje w stosie. Do czasu zmodyfikowania całej grupy, jej po­szcze­gólne obiekty zachowują również własne ustawienia efektów. Jeżeli połowa obie­k­tów posiada cienie zewnętrzne, a Ty zastosujesz go do całej grupy, wszystkie obiek­ty będą miały cień zewnętrzny. Fireworks zastosuje zewnętrzny cień do całej gru­py, tak jakby jej elementy były pojedynczym obiektem. Możesz także za­zna­czać i modyfikować poszczególne obiekty wchodzące w skład grupy bez konieczności ich rozgrupowania.

Grupowanie obiektów zapewnia lepszą kontrolę nad tworzeniem grafiki. Możesz na przy­kład utworzyć logo firmy składające się z wielu obiektów tekstowych i wek­to­ro­wych, a następnie zgrupować te obiekty i manipulować całym logo, jakby było ono po­je­dynczym obiektem. Zawsze grupuj ze sobą obiekty, którymi nie musisz zajmować się oddzielnie. Umożliwi to jednoczesne manipulowanie wszystkimi obiektami znajdu­ją­cy­mi się w grupie.

Aby zgrupować dwa lub więcej obiektów, zaznacz je i wybierz z menu polecenie Modify Group lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+G Command+G). Zgrupowane obiek­ty będą teraz zachowywały się jak pojedynczy obiekt. Zastosowanie Live Effects lub modyfikacja krycia będą oddziaływały teraz na całą grupę, jakby była ona po­je­dyn­czym obiektem (rysunek 13.14).

Rysunek 13.14.

Zastosowanie Live Effects lub zmiana przezroczystości grupy obiektów pokazuje, że działa ona jak pojedynczy obiekt

Group - Grupa

With glow - Z blaskiem

With drop shadow - Z cieniem zewnętrznym

With inner bevel - Z fazą wewnętrzną

50% opacity - Krycie 50%

Po utworzeniu grupy możesz ją w każdej chwili rozgrupować. Aby rozgrupować grupę, wy­bierz z menu polecenie Modify Ungroup lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Shift+G Com­mand+Shift+G

Jeśli zastosujesz efekt, zmienisz krycie lub tryb mieszania całej grupy, pa­miętaj, że po rozgrupowaniu wszystkie te zmiany zostaną utracone.

 

Aby zmodyfikować pojedynczy obiekt znajdujący się w grupie, możesz rozłączyć grupę lub zaznaczyć tylko jeden obiekt za pomocą narzędzia Subselection. Jeżeli przemieścisz go do innej warstwy, zostanie on usunięty z grupy. Aby zaznaczyć wszystkie elementy skła­dowe grupy, wybierz z menu polecenie Edit Subselect. Żeby zaznaczyć grupę, do któ­rej należy wyselekcjonowany obiekt, wybierz z menu polecenie Edit Superselect

W Fireworks istnieją trzy różne typy grup: grupy zwykłe (które właśnie omawialiśmy), obiekty z maskami (które zaraz omówimy) i symbole (które zostały opisane w rozdziale 24.). Z każdym rodzajem grupy możesz używać technik zaznaczania bezpośredniego i za­znaczania grup.

Maski alfa

W dużym skrócie - maska alfa jest obrazkiem 8-bitowym w skali szarości, używanym do opisywania stopnia przezroczystości innego obrazka. Czarne obszary maski alfa reprezentują obszary nieprzezroczyste obrazka po zastosowaniu maskowania, a obszary białe reprezentują obszary przezroczyste. 256 odcieni szarości odpowiada różnym poziomom przezroczystości - ciemnoszary jest prawie nieprzezroczysty, a jasnoszary jest prawie przezroczysty.

Jeśli tworzyłeś już kiedyś obrazek w formacie GIF z jasnym tłem i umieszczałeś go na stro­nie WWW posiadającej ciemne tło, oznacza to, że stawałeś już przed wyzwaniem skom­ponowania przezroczystego obrazka z tłem. Krawędzie obrazka, w których koń­czył się kolor przezroczystości były wygładzane za pomocą zarówno jaśniejszego, jak i ciem­niejszego koloru. Po umieszczeniu takiego obrazka nad tłem w zupełnie innym ko­lorze, wokół niego wyświetlana była zapewne widoczna aureola.

Problem ten został rozwiązany w Fireworks za pomocą 8-bitowych masek alfa i for­ma­tu PNG, które umożliwiają komponowanie przezroczystych obrazków z tłem o dowolnym ko­lorze, ponieważ przezroczystość jest w nich definiowana dla każdego piksela (ry­sunek 13.15).

Standardowe obrazki tworzone w Fireworks posiadają trzy 8-bitowe kanały (po jednym dla trzech kolorów: czerwonego, zielonego i niebieskiego), co daje w rezultacie 24-bi­to­wy obrazek RGB. Gdy dodasz do takiego obrazka 8-bitowy kanał opisujący poziom prze­zroczystości (tzw. kanał alfa), otrzymasz 32-bitowy obrazek (tabela 13.1), który w ten sam sposób określa kolory jak obrazek 23-bitowy, ale dodatkowo zawiera informacje o przezroczystości.

Tabela 13.1.

Kanały i głębia bitowa

Obrazek

Kanały

Głębia bitowa

Skala szarości

1 dla skali szarości

8-bitowa

True Color

1 czerwony, 1 zielony, 1 niebieski

24-bitowa

True Color z maską alfa

1 czerwony, 1 zielony, 1 niebieski, 1 dla skali szarości (jako maska)

32-bitowa

Każdy piksel maski alfa ma wartość z przedziału od 0 do 255, definiującą poziom jego prze­zroczystości. Przezroczystość ta zmienia się od całkowitego krycia (czarny lub 0) do całkowitej przezroczystości (biały lub 255). Wszystkie odcienie szarości znajdujące się po­mię­dzy bielą i czernią są traktowane jako "odcienie" przezroczystości. Fireworks wy­ko­rzys­tuje wartość każdego piksela maski do definiowania poziomu przezroczystości pik­se­li znajdujących się w niższych warstwach grupy maskującej, co z kolei determinuje spo­sób mieszania tych pikseli z pikselami tła.

Rysunek 13.15.

Przedstawione w Macromedia Flash, 32-bitowe obrazki PNG stworzone w Fireworks mogą być umieszczane
nad tłem
w dowolnym kolorze i nie tracą swej przezroczystości. Z kolei GIF-y, gdy zostaną umieszczone nad tłem dużo jaśniejszym lub ciemniejszym od tego, dla którego były tworzone, będą otoczone aureolą

32-bit PNG - 32-bitowy obrazek PNG

GIF with white ... - GIF z kolorem białym definiującym przezroczystość

32-bit PNG - 32-bitowy obrazek PNG

GIF with black ... - GIF z kolorem czarnym definiującym przezroczystość

Jeśli nie pracowałeś jeszcze z 32-bitowymi obrazkami PNG, a jesteś przyzwyczajony do ograniczonej przezroczystości oferowanej przez format GIF, zaskoczy Cię łatwość, z ja­ką maski alfa pozwalają komponować przezroczyste obiekty.

Obecnie nie istnieje żadna przeglądarka internetowa, która potrafiłaby ob­sługiwać kanał alfa wbudowany w obrazki PNG. Przezroczystość al­fa jest jednak bardzo przydatna w czasie pracy w Fireworks i przy eks­por­to­waniu przezroczystości do innych aplikacji, takich jak Macro­me­dia Director i Flash. Do Directora i Flasha można importować pliki zapi­sy­wa­ne w źródłowym formacie PNG Fireworks i nie trzeba ich ekspor­to­wać w zwykłym formacie PNG.

 

Mówiąc w skrócie, praca z maskami w Fireworks obraca się wokół palet Layers i Object. W palecie Layers znajdują się kontrolki i polecenia związane z maskami, a także miniaturki masek obiektów, obok miniaturek tych obiektów. Po kliknięciu miniaturki maski możesz ją edytować, a w palecie Object pojawią się opcje związane z maskowaniem. W trybie wektorowym, obiekty z maskami mają w środku uchwyty Move Handle, które umożliwiają przeciąganie obiektów z maskami na inne miejsce, bez przesuwania masek.

Poniżej znajdziesz opis różnych kontrolek maskowania.

Tworzenie masek wektorowych

W związku z możliwości edycji, zawsze gdy tylko jest to możliwe korzystam z masek wektorowych. Maski wektorowe pozwalają radykalnie zmieniać wygląd obiektu z maską, przy użyciu standardowych technik edycji obiektów wektorowych, jak wypełnienia, obrysy czy Live Effects. Narzędzia transformacji, z kolei, pozwalają skalować, przechylać i zniekształcać maski wektorowe. Jako maski wektorowe można stosować również obiekty tekstowe, co może dawać bardzo interesujące efekty.

W rozdziale 10. znajdziesz więcej informacji o efektach maskowania tekstu.

 

Aby utworzyć maskę wektorową:

Wybierz obiekt, który chcesz maskować (rysunek 13.16).

Utwórz obiekt, który chcesz wykorzystać jako maskę oryginalnego obiektu (ry­sunek 13.17). Wymiary maski definiują wymiary końcowego obiektu z maską. W białych obszarach maski otrzymany obiekt będzie całkowicie prze­zro­czys­ty, zaś w czarnych obszarach maski - całkowicie nieprzezroczysty. Wszy­stkie po­śred­nie odcienie szarości definiują różne poziomy przezroczystości grupy maskującej.

Umieść maskę w odpowiednim miejscu w stosunku do maskowanego obiektu.

Zaznacz maskę i wybierz z menu polecenie Edit Cut lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+X Com­mand+X

Zaznacz obiekt, do którego chcesz zastosowac maskę i wybierz polecenie Modify Mask Paste as Mask

Wybierz polecenie Window Object, by wyświetlić paletę Object. Wybierz Grayscale Appearance

Rysunek 13.16.

Sztuczne ognie nie

są wtapiane w paskowane tło

Rysunek 13.17.

Wypełnienie gradientowe pozwala utworzyć maskowany obiekt z płynną przezroczystością

Jeśli uzyskasz maskę od­wrot­ną niż oczekiwałeś, możesz szybko odwrócić maskę za pomocą efek­tu Invert, który znajdziesz w palecie Effect.

Maska zostanie zastosowana do oryginalnego obiektu (rysunek 13.18).

Maski bitmapowe

Metod tworzenia masek bitmapowych w Fireworks jest prawie tak dużo jak metod tworzenia bitmap. Niezależnie od przyjętej metody, zawsze uzyskamy prosty 8-bitowy obrazek w skali szarości, który będzie maską dla innego obiektu. Podobnie jak w przypadku innych masek alfa, czarny obszar maski będzie w obiekcie końcowym nieprzezroczysty, biały będzie przezroczysty, a odcienie szarości będą opisywać różne poziomy przezroczystości.

Dodawanie maski bitmapowej

W palecie Layers znajduje się szereg kontrolek maskowania, a wśród nich prosty przycisk Add Mask (Dodaj maskę), który służy do utworzenia nowej, pustej maski bitmapowej, zaznaczonej do edycji. Jeżeli poszukiwana przez nas maska jest na tyle prosta, że można ją przeciągnąć przy użyciu narzędzi Fireworks, dodanie maski jest dobrym początkiem.

Rysunek 13.18.

Stopniowe przejście maski od koloru czarnego do białego zostało przekształcone
na stopniowe przejście od krycia do przezroczystości, co umożliwiło wtopienie maskowanego obiektu w tło

Aby dodać maskę bitmapową do obiektu:

Zaznacz obiekt, do którego chcesz zastosować maskę.

Wybierz polecenie Window Layers lub użyj skrótu klawiaturowego F2, aby wyświetlić paletę Layers

Jeżeli jest taka potrzeba, kliknij kolumnę Expand/Collapse w palecie Layers, aby otworzyć warstwę bieżącą i zobaczyć zaznaczony obiekt.

Kliknij przycisk Add Mask w palecie Layers

Program utworzy pustą maskę bitmapową i zastosuje ją do zaznaczonego obiektu. Maska jest również gotowa do edycji.

W dalszej części niniejszego rozdziału znajdziesz informacje o edytowaniu masek.

 

Polecenia Reveal All i Hide All

Pracę z maskami można szybko rozpocząć, korzystając z poleceń Reveal All (Pokaż wszystko)i Hide All (Ukryj wszystko).

Aby skorzystać z poleceń Reveal All i Hide All

Zaznacz obiekt, do którego chcesz zastosować maskę.

Aby zastosować zupełnie białą maskę, wybierz polecenie Modify Mask Reveal All; aby zastosować zupełnie czarną maskę, wybierz polecenie Modify Mask Hide All

Program tworzy maskę i zaznacza ją do edycji.

Polecenia Reveal Selection i Hide Selection

Za pomocą poleceń Reveal Selection (Pokaż zaznaczenie) i Hide Selection (Ukryj zaznaczenie) możemy zmieniać zaznaczenia na maski bitmapowe, co bardzo upraszcza stosowanie prostych masek bitmapowych.

W celu stworzenia maski bitmapowej za pomocą poleceń Reveal Selection lub Hide Selection

Utwórz zaznaczenie za pomocą jednego z narzędzi selekcji, np. Marquee

Wybierz polecenie Modify Mask Reveal Selection, aby pokazać piksele znajdujące się wewnątrz zaznaczenia. Aby ukryć piksele znajdujące się wewnątrz zaznaczenia, wybierz polecenie Modify Mask Hide Selection

Program utworzy odpowiednią maskę i zaznaczy ją do edycji.

Technika Fireworks: Metoda kontrastu

Podstawowym celem tworzenia maski bitmapowej jest usunięcie tła z obrazka, w celu wyizolowania postaci lub obiektu na pierwszym planie. Po zduplikowaniu obrazka i zwiększeniu kontrastu w duplikacie, często można odizolować obszar planu pierwszego i tła, co pomaga w stworzeniu odpowiedniej maski.

Aby stworzyć maskę za pomocą metody kontrastu:

Zduplikuj obiekt bitmapowy, do którego chcesz zastosować maskę (rysunek 13.19). Maska zostanie utworzona z duplikatu.

Rysunek 13.19.

Tworzenie maski rozpoczynamy od zduplikowania obiektu oryginalnego

Zaznacz duplikat i wybierz polecenie Commands Creative Convert to Grayscale, aby dokonać jego konwersji na skalę szarości.

Wybierz polecenie Window Effect, aby wyświetlić paletę Effect

Z listy Effect Category w palecie Effect wybierz Adjust Color Brightness/Contrast. Program otworzy okno dialogowe Brightness/Contrast

Ustaw suwak kontrastu na 100%.

Dostosuj ustawienia suwaka Brightness tak, aby obiekt zbliżył się wyglądem do wyglądu żądanej maski, o ostro zarysowanych obszarach planu pierwszego i tła (rysunek 13.20). W zależności od obrazka, potrzebne regulacje mogą być niewielkie lub znaczne.

 

Rysunek 13.20.

Maksymalnie zwiększamy kontrast, a następnie dopasowujemy poziom jasności w celu odizolowania elementów planu pierwszego od tła

 

W niektórych przypadkach lepszą kontrolę daje skorzystanie z efektów Levels niż z Brightness/Contrast.

Po konwersji na bitmapę, powstająca maska bitmapowa nie będzie mogła być edytowana.

 

Użyj narzędzia Paint Bucket i (lub) narzędzia Eraser w celu wyczyszczenia maski, wypełniając lub usuwając piksele według potrzeb, tak aby maska była ukończona (rysunek 13.21).

Rysunek 13.21.

Za pomocą narzędzi Paint Bucket i (lub) Eraser wyczyść i wykończ maskę

Umieść maskę w odpowiednim miejscu w stosunku do maskowanego obiektu.

Korzystając z poleceń w podmenu Modify Align, możesz dokładnie wyrównać maskę i obiekt.

 

Zaznacz maskę i wybierz polecenie Edit Cut lub skorzystaj ze skrótu klawiaturowego Ctrl+X Command+X), aby wyciąć obiekt do schowka.

Zaznacz obiekt, do którego chcesz zastosować maskę i wybierz polecenie Edit Paste as Mask, aby ją zastosować ze schowka (rysunek 13.22).

Rysunek 13.22.

Po zastosowaniu maski, tło znika zupełnie

Edytowanie masek

Po utworzeniu obiektu z maską - niezależnie czy był to obiekt bitmapowy, czy wektorowy - można go łatwo wybierać i modyfikować, korzystając z palety Layers

Aby zmodyfikować maskę:

Wybierz polecenie Window Layers, aby wyświetlić paletę Layers, i polecenie Window Object, aby wyświetlić paletę Object. Podczas edycji maski obie powinny być widoczne, aby wszystko było "pod ręką".

Kliknij miniaturkę maski w palecie Layers. Możesz również zaznaczyć obiekt - w obszarze roboczym lub z palety Layers i z menu rozwijanego palety Layers wybrać polecenie Edit Mask

Dwukrotne kliknięcie uchwytu Move Handle, pojawiającego się w środku obiektu z maską, również umożliwia edycję maski.

 

Program zaznaczy maskę do edytowania w obszarze roboczym.

Jeżeli edytujesz maskę bitmapową, w nagłówku palety Object pojawi się napis "Bitmap Mask"; program wejdzie w tryb bitmapowy i wyświetli obwódkę edycji maski wokół obszaru roboczego (rysunek 13.23).

Podczas edycji maski wektorowej, w nagłówku palety Object pojawi się napis "Vector Mask".

Rysunek 13.23.

Wśród kontrolek maskowania znajdują się palety Layers i Object, a także obwódka edycji maski, która pojawia się w obszarze roboczym w trakcie edytowania maski bitmapowej

Mask Edit Border - Obwódka edycji maski

Object panel - Paleta Object

Layers panel -Paleta Layers

Mask edit indicator - Wskaźnik edycji maski

Object thumbnail - Miniaturka obiektu

Link button - Przycisk łączenia

Mask thumbnail - Miniaturka maski

Dokonaj edycji maski, korzystając z narzędzi do edycji bitmapowej, znajdujących się w palecie narzędziowej, jak podczas edycji obrazka bitmapowego. Mimo tego, że sama maska nie jest przedstawiana w obszarze roboczym, widać efekty modyfikacji na niej dokonywanych.

Jeżeli chcesz, możesz zastosować do maski efekty Live Effects lub Xtras

Korzystając z polecenia Modify Convert to Bitmap, możesz dokonać konwersji maski wektorowej na bitmapową, jeżeli jest taka potrzeba.

Jeżeli chcesz, możesz zmienić sposób stosowania maski, korzystając z kontrolek w palecie Object

u Jeżeli dokonujesz edycji maski wektorowej, wybierz, czy ma maska ma być stosowana przy użyciu konturów wektora (opcjonalnie z przedstawionym wypełnieniem i obrysem), czy przy użyciu skali szarości. Korzystanie ze skali szarości pozwala w sposób efektywny traktować maski wektorowe jak bitmapowe.

u W przypadku masek bitmapowych, wybierz czy ma być używany kanał alfa bitmapy, czy widok skali szarości.

Po zakończeniu usuń zaznaczenie z maskowanego obiektu, wybierając polecenie Edit Deselect lub korzystając ze skrótu klawiaturowego Ctrl+D Command+D

Podczas edycji maski bitmapowej, możesz wyjść z trybu edycji grafiki bitmapowej, aby zakończyć edycję maski. W przypadku maski wektorowej, wystarczy, że klikniesz pusty fragment obszaru roboczego, aby zakończyć edycję.

 

Opcje edycji maski nie kończą się na edycji samej maski. Podczas edycji maski należy pamiętać o poniższych kwestiach:

u Wybranie miniaturki maski w palecie Layers pozwala na jej edytowanie, natomiast wybranie miniaturki obiektu pozwala na edytowanie obiektu niezależnie od maski.

u Kliknięcie przycisku łączenia Link, pomiędzy miniaturkami obiektu i maski (rysunek 13.23), pozwala na odłączenie maski od obiektu i umożliwia ich niezależne rozmieszczenie. Po kliknięciu pustego miejsca między rozłączonymi miniaturkami ponownie możemy je połączyć.

u Kliknij i przeciągnij uchwyt Move Handle (rysunek 13.24), pojawiający się w środku maskowanego obiektu w trybie wektorowym, aby ustawić obiekt znajdujący się pod maską, bez przemieszczania maski. Jest to szczególnie przydatne przy kadrowaniu obiektu bitmapowego maską wektorową, gdyż pozwala to na zmianę lokalizacji bitmapy w obrębie "ramki" wektorowej.

Rysunek 13.24.

Uchwyt Move Handle służy do przesuwania obrazka znajdującego się pod spodem bez przemieszczania jego maski

Move Handle - Uchwyt Move Handle

u Aby chwilowo wyłączyć maskę, zaznacz jej miniaturkę lub obiekt przez nią maskowany i wybierz polecenie Modify Mask Disable Mask lub wybierz polecenie Disable Mask z rozwijanego menu palety Layers. Na miniaturce maski pojawi się czerwony znak X, sygnalizujący, że maska jest wyłączona. Aby przywrócić maskę, wybierz polecenie Modify Mask Enable Mask lub wybierz polecenie Enable Mask z rozwijanego menu palety Layers.

u Aby usunąć maskę na stałe, oprócz skorzystania z polecenie Undo, możesz zaznaczyć miniaturkę maski lub obiekt przez nią maskowany i wybrać polecenie Modify Mask Delete Mask lub wybrać polecenie Delete Mask z rozwijanego menu palety Layers

Wskazówki dotyczące maskowania

Obiekty z maskami są kreatywnym i potężnym narzędziem, z którym możesz prze­pro­wa­dzać wiele różnych eksperymentów. Wypróbuj poniższe wskazówki:

u         Zastosuj efekty lub style do obiektu wektorowego, a następnie użyj go jako mas­ki.

u         Zmień ustawienia obrysu lub wypełnienia maski wektorowej.

u         Użyj obiektu tekstowego jako maski.

u         Zastosuj wypełnienie teksturą do maski.

u         Zastosuj Xtra do maski.

Technika Fireworks: tworzenie ramek do zdjęć

Podczas pracy z obiektami bitmapowymi w Fireworks często zdarza się, że chcesz ska­dro­wać obrazek do mniejszych rozmiarów. Możesz to zrobić za pomocą narzędzia Crop albo też utworzyć i skopiować zaznaczenie, ale techniki te mają destrukcyjne działanie. Obiekt bitmapowy zostanie wówczas nieodwracalnie zmodyfikowany. Jeżeli będziesz chciał na przykład przywrócić później z powrotem 100 pikseli obrazka lub dodać po 10 pik­seli wzdłuż wszystkich krawędzi obrazka, aby utworzyć ich rozmycie, nie będziesz za­dowolony z przeprowadzonego kadrowania. Wszystkie informacje zostaną w czasie ka­drowania bezpowrotnie usunięte z obrazka.

Sposobem na obejście tych problemów są obiekty z maskami. Pozwalają one nie tylko nieniszcząco kadrować obrazek, ale także wykorzystywać Live Effects i inne metody do tworzenia ciekawych ramek. Modyfikując obiekt wektorowy i uży­wa­jąc go jako maski alfa, możesz uzyskać bardziej precyzyjną kontrolę nad kształtem i prze­zroczystością obrazka.

Aby utworzyć ramkę obrazka, otwórz obrazek w Fireworks i:

14. Wybierz z menu polecenie Modify Exit Bitmap Mode lub użyj skrótu klawia­tu­ro­we­go Ctrl+Shift+E Command+Shift+E), aby przejść do trybu edycji grafiki wektorowej.

15. Użyj narzędzi rysunkowych, aby narysować nad obrazkiem prostokąt o nieco mniej­szych wymiarach niż obrazek (rysunek 13.25). Obszar znajdujący się poza prostokątem nie będzie widoczny po maskowaniu.

16. Wybierając polecenie Modify Ungroup, przekonwertuj prostokąt w regularny obiekt wektorowy.

Jako maski możesz również użyć okręgu lub wielokąta. Nie wymagają one rozgrupowania w punkcie 3.

 

Rysunek 13.25.

Za pomocą prostokąta zdefiniuj obszar fotografii, który powinien zostać zachowany w końcowym obrazku

17. Za pomocą dolnej próbki znajdującej się w palecie narzędziowej zdefiniuj czar­­ny kolor wypełnienia prostokąta.

W tym miejscu można trochę poeksperymentować, wypełniając kształt różnymi gra­dientami lub teksturami. Pamiętaj, że wszystkie czarne obszary będą cał­ko­wi­cie widoczne w końcowym obrazku, zaś białe obszary - całkowicie niewidoczne. Im ciemniejsze wypełnienie, tym bardziej przezroczysty staje się koń­co­wy obrazek.

18. Zaznacz prostokąt i za pomocą polecenia Modify Alter Path Feather Fill rozmyj jego kra­wędzie.

W tym miejscu również możesz poeksperymentować i zamiast rozmywania zastosować do swo­­­jego kształtu jakieś efekty, style, Xtras lub różne obrysy. Jeśli masz za­in­sta­lowane filtry Photoshopa 5, spróbuj użyć filtru Distort Brush Strokes SketchStylize. Jeśli zaś używasz pakietu Alien Skin Eye Candy, spróbuj za­sto­sować filtr Jiggle

19. Umieść maskę w odpowiednim miejscu w stosunku do maskowanego obiektu.

20. Zaznacz maskę i wybierz polecenie Edit Cut lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+X Command+X), aby wyciąć ją do schowka.

21. Zaznacz obiekt, który ma być maskowany i wybierz polecenie Edit Paste as Mask, aby zastosować do niego maskę.

Polecenie Paste as Mask jest również dostępne w innym menu: Modify Mask Paste as Mask.

 

Obiekt z maską ma ten sam rozmiar i kształt, co obiekt czarno-biały służący do rysowania (rysunek 13.26).

Rysunek 13.26.

Ramki tworzone poprzez zastosowanie efektów do obiektów wektorowych i wykorzystanie ich jako maski alfa dla obrazków

Original image - Obrazek oryginalny

Feathered rectangle ... - Maska wektorowa w postaci prostokąta z rozmyciem

Feathered circle ... - Maska wektorowa w postaci okręgu z rozmyciem

Eye Candy Jiggle ... - Filtr Eye Candy Jiggle zastosowany do maski bitmapowej

Eye Candy Marble ... - Filtr Eye Candy Marble zastosowany do maski bitmapowej

Krycie i tryby mieszania

Najważniejsze narzędzia wykorzystywane w komponowaniu obrazków to krycie i tryby mie­szania. Poprzez modyfikowanie tych właściwości można połączyć dwa obraz­ki ze sobą. Nadając pierwszemu obrazkowi niższe wartości krycia możesz spra­wić, że będzie przez niego widać obrazek znajdujący się pod spodem. Zaś za pomocą try­bów mieszania można "podkradać" kolory z jednego obrazka do drugiego. Po wy­ko­na­niu kilku prostych poleceń możesz wkomponować w tło pływający obiekt wektorowy lub zaznaczenie bitmapowe.

Dobre wyniki daje najczęściej rozmycie obiektów przed ich kom­po­no­wa­niem. Po zmiękczeniu krawędzi łatwiej jest usunąć linię podziału po­między dwoma obrazkami. Wypróbuj tryby mieszania z obrysami, tek­sturami i efektami Fireworks.

 

Po zaznaczeniu obiektu, za pomocą palety Layers (rysunek 13.27) możesz ustawiać wie­le jego właściwości krycia i tryb mieszania.

Rysunek 13.27.

W palecie Layers znajdują się kontrolki umożliwiające sterowanie kryciem i trybem mieszania zaznaczonych obiektów

Opacity setting - Ustawienie krycia

Opacity slider - Suwak krycia

Blending ... - Lista trybów mieszania

Sterowanie kryciem

Im bardziej obiekt będzie przezroczysty, tym więcej obszarów tła będzie przez niego wi­dać. W ten sposób zaczyna się długa droga wiodąca do skomponowania dwóch obraz­ków.

Sterowanie kryciem w Fireworks jest bardzo proste. Zaznacz obiekt, otwórz paletę Layers za pomocą polecenia menu Window Layers lub skrótu klawiaturowego F2 i przesuń suwak krycia. Przy wartości 100 brak jest prze­zro­czys­toś­ci i jest pełne krycie. Po przeciągnięciu suwaka w dół i ustawieniu wartości kry­cia równej 1, obiekt jest prawie niewidoczny w Fireworks (rysunek 13.28). Aby obra­zek był całkowicie niewidoczny, wpisz wartość 0 w pole tekstowe przezroczystości i wciśnij klawisz Enter Return

 

Rysunek 13.28.

Za pomocą suwaka krycia w palecie Layers możesz zmieniać poziom krycia obiektów. Postać
po lewej stronie posiada 100-procentowe krycie. Krycie postaci
po prawej stronie wynosi 10%

75% ... - 75% krycia

50% ... - 50% krycia

25% ... - 25% krycia

10% ... - 10% krycia

Jeśli określisz ustawienia przezroczystości przed zaznaczeniem ja­kie­go­kolwiek obiektu, ustawisz domyślne wartości krycia wszy­s­tkich nowo tworzonych obiektów. Jeżeli przez przypadek usta­wisz procentowe lub mniejsze krycie, być może nie będziesz nawet wi­dział rysowanych obiektów. Jeśli tak się stanie, usuń zaznaczenia wszy­s­tkich obiektów za pomocą polecenia Edit Deselect i przesuń su­wak prze­zroczystości w palecie Layers z powrotem do wartości 100.

u         Blend color (Kolor mieszany). Kolor zaznaczonego obiektu, przeważnie obie­k­tu pierwszego planu.

u         Base color (Kolor bazowy). Kolor znajdujący się pod zaznaczonym obiektem, prze­ważnie kolor obiektu znajdującego się w tle.

u         Result color (Kolor wynikowy). Kolor powstały w wyniku połączenia koloru mie­sza­ne­go z kolorem bazowym.

Dla ułatwienia, w tym podrozdziale będę używał terminów: pierwszy plan, tło i rezultat.

Jak zdążyłeś się przekonać, Fireworks umożliwia w dowolnej chwili modyfikowanie po­ziomu krycia obiektów z poziomu suwaka Opacity palety Layers. Krycie obiektu ma także wpływ na sposób mieszania jego kolorów.

Tryby mieszania można stosować do pojedynczego obiektu lub do całych grup obiek­tów. Jeśli ustawisz dla obiektu wybrany tryb mieszania, a następnie zgrupujesz ten obiekt z innymi, jego tryb mieszania zostanie usunięty, gdyż obiekt przejmie tryb mie­sza­nia używany w grupie (rozdzielenie grupy spowoduje przywrócenie trybów mie­sza­nia poszczególnych obiektów). Jeśli często wykorzystujesz tryby mieszania, zamiast gru­pować obiekty, do ich oddzielania i organizowania możesz wykorzystać warstwy. Poz­woli to również uzyskiwać ciekawe rezultaty poprzez modyfikowanie kolejności po­szcze­gólnych warstw.

W zależności od typu zaznaczonego obiektu, sposoby działania trybów mieszania róż­nią się między sobą:

u         Tryb edycji grafiki wektorowej. Tryb mieszania jest zastosowywany do za­zna­czonego obiektu.

u         Tryb edycji grafiki bitmapowej. Jeśli utworzyłeś wcześniej zaznaczenie, tryb mie­szania jest stosowany do zaznaczonych pikseli. Jeżeli nie ma żadnego zaznaczenia, tryb mieszania jest stosowany do obrysów i wypełnień, które będziesz ry­sował.

Zaznacz obiekt i zmień ustawienia trybu mieszania w palecie Layers. Jeśli nie za­zna­czysz żadnego obiektu, zmiana trybu spowoduje ustawienie domyślnego trybu mie­szania dla wszystkich nowo tworzonych obiektów.

Tryby mieszania

Tryby mieszania mogą być początkowo niezrozumiałe, gdyż wykorzystują skom­pli­ko­wa­ne obliczenia matematyczne. Na początek, najlepiej porównać rezultaty ich działania (ry­sunek 13.29).

 

Rysunek 13.29.

Porównanie dwunastu trybów mieszania dostępnych w Fireworks. W środku ilustracji znajduje się oryginalny obrazek

Multiply - Multiply (Mnożenie)

Screen - Screen (Mnożenie odwrotności)

Darken - Darken (Ciemniejsze)

Lighten - Lighten (Jaśniejsze)

Difference - Difference (Różnica)

Tint - Tint (Odcień)

Invert - Invert (Odwrotność)

Luminosity - Luminosity (Luminancja)

Color - Color (Kolor)

Saturation - Saturation (Nasycenie)

Hue - Hue (Barwa)

W kolorowej wkładce znajdziesz barwną ilustrację psów przedsta­wio­nych na rysunku 13.19.

Kolor pierwszego planu i kolor tła to kolory pikseli, a nie obiektów. Przy stosowaniu try­bu mieszania porównywane są ze sobą pojedyncze piksele obiektów pierwszego pla­nu i tła.

Multiply (Mnożenie) i Screen (Mnożenie odwrotności)

Tryb Multiply mnoży kolor pierwszego planu przez kolor tła. Może on nadać mie­sza­ne­mu obrazkowi głębsze i bogatsze poziomy tonalne. W rezultacie zawsze powstaje ciem­niej­szy kolor. Jeśli kolor pierwszego planu lub tła to czerń, rezultat również będzie czar­ny, a kiedy jeden z nich będzie biały, tryb Multiply nie wykona żadnych zmian.

Tryb Screen jest przeciwieństwem trybu Multiply. W rezultacie powstają wyblakłe od­cie­nie. Tryb ten działa na zasadzie odwrócenia koloru pierwszego planu i pomnożenia go przez kolor tła. Podczas gdy tryb Multiply zawsze daje ciemniejsze kolory, Screen ofe­ruje jaśniejsze. Jeżeli kolorem pierwszego planu i tła będzie biel, rezultat również bę­dzie biały. Jeśli oba będą czarne, zastosowanie trybu Screen nie spowoduje żad­nych zmian.

Darken (Ciemniejsze), Lighten (Jaśniejsze) i Difference (Różnica)

Tryb Darken porównuje kolor pierwszego planu z kolorem tła i zatrzymuje jedynie ciemniejsze od­cienie, zaś tryb Lighten działa wprost przeciwnie: porównuje kolor pierwszego planu z kolorem tła i zatrzymuje jedynie jaśniejsze odcienie.

Tryb Difference porównuje kolory pierwszego planu z tłem i odejmuje ciemniejsze ko­lo­ry od jaśniejszych. W rezultacie mogą czasami powstawać ciekawe i zaska­ku­ją­ce efek­ty kolorystyczne.

Hue (Barwa), Saturation (Nasycenie), Color (Kolor)
i Luminosity (Luminacja)

Tryb Hue łączy wartość barwy koloru pierwszego planu z luminancją i nasyceniem ko­lo­ru tła. W rezultacie, uzyskiwany jest kolor pierwszego planu, ale tak ciemny lub tak jas­ny jak kolor tła.

Tryb Saturation łączy nasycenie koloru pierwszego planu z luminancją i barwą koloru tła.

Tryb Color łączy barwę i nasycenie koloru pierwszego planu z luminancją koloru tła. Za­cho­wywane są przy tym odcienie szarości, tryb ten jest więc dobrym sposobem na do­da­wanie kolorów do czarno-białych zdjęć lub zabarwianie kolorowych zdjęć.

Tryb Luminosity łączy luminancję koloru pierwszego planu z barwą i nasyceniem koloru tła.

Invert (Odwrotność) i Tint (Odcień)

Tryby Invert i Tint w mieszaniu nie wykorzystują w ogóle koloru pierwszego planu. W try­bie Invert kolory obiektów pierwszego planu są zastępowane za pomocą od­wró­co­nych kolorów tła. W trybie Tint do koloru tła dodawane są odcienie szarości.

Erase (Usuwanie)

Usuwa wszystkie kolory pikseli tła, pozostawiając jedynie znajdujący się pod nimi ob­szar roboczy.

Technika Fireworks: symulowanie źródeł światła za pomocą trybów mieszania

Jednym z najważniejszych elementów potrzebnych do utworzenia dobrego efektu trój­wy­miarowego jest źródło światła. Grę świateł i cieni można utworzyć poprzez mie­sza­nie obiektu wypełnionego czarno-białym gradientem z innym obiektem. Do obrazka do­da­wa­ny jest wówczas możliwy do sterowania zakres świateł i cieni. Umożliwia to do­sto­so­wywanie "oświetlenia" do określonych obiektów graficznych.

Aby użyć trybów mieszania do symulowania świateł czy cieni i utworzyć obiekty takie, jak te przedstawione na rysunku 13.30:

 

Rysunek 13.30.

Zmieszaj obiekt z innym obiektem, wypełnionym gradientem, aby zasymulować źródło światła

 

W kolorowej wkładce znajdziesz barwne ilustracje prezentujące sy­mu­lo­wane źródła światła.

23. Na warstwie Obiekt1 narysuj obiekt za pomocą jednego z geometrycznych na­rzę­dzi rysunkowych (Rectangle - Prostokąt, Ellipse - Elipsa lub Polygon - Wie­lokąt). Obiekt ten będzie bazowym obiektem efektu (nie źródłem świa­tła).

24. Za pomocą palety Fill nadaj obiektowi wypełnienie Solid i dodaj do niego tek­stu­rę, na przykład Parchment (Pergamin). Natężenie tekstury ustaw na 100%.

Zamiast jednolitego wypełnienia z teksturą możesz wykorzystać wypeł­nie­nie deseniem.

 

25. Wybierz z menu polecenie Edit Clone, aby utworzyć kopię obiektu znajdującą się dokładnie nad oryginałem.

26. Dla nowego obiektu wybierz w palecie Fill wypełnienie gradientowe Radial o naz­wie White, Black. Usuń teksturę (jeśli jest), przeciągając suwak Amount of tex­ture do wartości 0%.

27. Wybierz polecenie Window Layers, aby otworzyć paletę Layers. Zmień tryb mieszania na Multiply i zmodyfikuj "na oko" wartość krycia w zależności od koloru oryginalnego obiektu.

28. W obiekcie zostaną wy­­świetlone uchwyty, pozwalające modyfikować wypełnienie. Przeciągnij okrą­gły uchwyt wypełnienia gradientowego i zmień jego położenie tak, aby śro­dek białej części wypełnienia znajdował się w miejscu, w którym ma padać naj­jaś­niejsze "światło". Jeżeli będzie to konieczne, przeciągnij kwadratowy uch­wyt edycyjny, aby ustalić kąt gradientu. W ten sposób dostosowałeś źródło światła.

Możesz za pomocą narzędzia Select Behind zaznaczyć oryginalny obiekt (ten z teksturą lub wypełniony deseniem) i zastosować do nie­go jeden z efektów fazowania. Zróżnicowana wysokość fazy może mieć duży wpływ na realistyczny, trójwymiarowy wygląd Twoich obiek­tów.

 

29. Jeśli chcesz, możesz zaznaczyć oba obiekty i zmienić ich położenia. Zablokuj war­stwę Obiekt1 i nie umieszczaj na niej żadnych innych obiektów. Oba znaj­du­jące się na niej obiekty muszą być zawsze razem przesuwane, ale nie można ich zgrupować, ponieważ spowodowałoby to utracenie ustawień trybów mie­sza­nia i w rezultacie efektu oświetlenia. Przechowywanie tych obiektów w od­dziel­nej warstwie ułatwia korzystanie z trybu Single Layer Mode w trakcie póź­niejszych edycji.

W przykładzie tym wykorzystałem gradient radialny, ale tym możesz wykorzystywać róż­ne typy gradientów, co pozwoli Ci uzyskać naprawdę doskonałe efekty (na przykład wy­buchające gwiazdy). Co więcej - edytując gradient i zamieniając czystą biel na sto­no­wane odcienie szarości, możesz tworzyć jeszcze bardziej subtelne oświetlenie. Nie oba­wiaj się także eksperymentowania z różnymi trybami mieszania.

Więcej informacji o gradientach znajdziesz w rozdziale 11.

 

Technika Fireworks: wtapianie zaznaczeń

Najczęściej wykonywaną czynnością podczas edycji grafiki bitmapowej jest prze­no­sze­nie elementów z jednych obrazków do innych, w którym muszą zostać umieszczone nad in­nym tłem. Wtapianie zaznaczenia może uczynić ten proces bardziej wydajnym, ukryje po­strzępienia krawędzi i pozwoli odrzucić wszystkie niepożądane, "zabłąkane" piksele.

Aby skopiować obrazek pierwszego planu z jednego dokumentu i umieścić go w innym

30. Otwórz dokument źródłowy i dokument docelowy w Fireworks. W dokumencie źród­ło­wym powinien znajdować się Twój element pierwszego planu. Dokument do­ce­lowy powinien już mieć odpowiednie tło.

31. W dokumencie źródłowym użyj narzędzi Lasso lub Polygon Lasso do ut­wo­rze­nia zaznaczenia (rysunek 13.31). Zaznacz element pierwszego planu naj­do­kład­niej jak potrafisz.

Rysunek 13.31.

Kopiowanie zmiękczonego zaznaczenia do innego dokumentu

32. Wybierz z menu polecenie Modify Marquee Feather, w oknie dialogowym Feather Se­lec­tion wpisz wartość 10 i kliknij przycisk OK. Spowoduje to wygładzenie se­lek­cji i ukrycie wszystkich postrzępionych krawędzi.

33. Wybierz z menu polecenie Edit Copy lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+C Command+C), aby skopiować zaznaczenie do schowka.

34. Przejdź do docelowego dokumentu. Wybierz z menu polecenie Modify Exit Bitmap Mode, użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+Shift+E Command+Shift+E) lub klik­nij przycisk "STOP" znajdujący się na dolnej krawędzi okna doku­men­tu, aby przejść do trybu edycji grafiki wektorowej (jeśli jeszcze w nim nie jesteś).

35. Wybierz z menu polecenie Edit Paste lub użyj skrótu klawiaturowego Ctrl+V Command+V), aby wkleić zaznaczenie ze schowka do dokumentu jako nowy obiekt bitmapowy.

36. Przesuń nowy element do miejsca, w którym ma być położony.

Technika Fireworks: komponowanie obiektów

Zaprezentowanie pojedynczych elementów w postaci jednego obrazka wymaga naj­częś­ciej wykorzystania kilku różnych technik kompozycyjnych. W naszym przykładzie uży­je­my obiektów z maskami, krycia, trybów mieszania i warstw z teksturami i zew­nęt­rzny­mi cie­niami do połączenia siedmiu lub ośmiu oddzielnych obiektów w jeden koń­co­wy obrazek.

Jeśli przed przystąpieniem do ćwiczeń chcesz zobaczyć, jak będzie wy­glądał ich rezultat, zerknij do kolorowej wkładki.

 

Zaczniemy od utworzenia najniżej położonego elementu kompozycji, czyli obszaru ro­bo­czego, który w naszym przypadku będzie czarny (rysunek 13.32).

Rysunek 13.32.

Poprzez przeświecające obiekty znajdujące się na samej górze widać teksturę obiektów tła, zaś zewnętrzny cień wtapia się w obszar roboczy

Background ... - Obiekt tła

Drop ... - Cień zewnętrzny

Canvas - Obszar roboczy

W końcowym obrazku widoczny będzie jedynie niewielki fragment obszaru roboczego. Obiekt tła po­sia­da wypełnienie z siatkową teksturą, przez które widać będzie później inne elementy, co spotęguje wrażenie głębi. Dodamy do niego również zewnętrzny cień, który pozwoli utwo­rzyć łagodne przejście pomiędzy nim samym i obszarem roboczym. Unikanie pros­tych linii i zbyt widocznych krawędzi (lub ich ukrywanie) pomoże stworzyć wrażenie spój­ności oddzielnych elementów kompozycji.

Na kolejnej warstwie znajduje się czerwono-czarny deseń. Aby wtopić go w obiekt tła, uży­łem maski alfa, żeby deseń przechodził od góry do dołu odpowiednio od cał­ko­wi­te­go krycia do całkowitej przezroczystości. Efekt taki można osiągnąć poprzez wyko­rzys­ta­nie obiektu z maską, którego maska została pokazana na rysunku 13.33. Tam, gdzie mas­ka jest czarna, znajdujący się pod nią obiekt jest nieprzezroczysty, w jej białych obszarach obiekt jest całkowicie przezroczysty. Odcienie szarości zapewniają różne po­zio­my przezroczystości.

Rysunek 13.33.

Pokazany na rysunku obiekt wektorowy wypełniony gradientem, poprzez użycie go jako maski, pozwolił na utworzenie przejścia czerwono-czarnego desenia od krycia do przezroczystości

Object - Obiekt

Mask - Maska

Aby połączyć maskę i obiekt w obiekt z maską (rysunek 13.34), wystarczy zaznaczyć oba obiekty i wybrać z menu polecenie Modify Mask Paste as Mask. Przez maskę będzie teraz widać obiekt tła. Wszystkie obiekty wyglądają tak, jakby by­ły jedną całością, a nie odrębnymi elementami. Maskę wektorową oczywiście wciąż można edytować.

Rysunek 13.34.

Przesuwając uchwyt wypełnienia gradientowego maski, można dostosować krycie obiektu znajdującego się pod spodem

Trzy różne wersje logo Fireworks (rysunek 13.35) znajdują się na osobnych war­s­twach. Big Crinkley Logo posiada otwory, przez które widać tło, zaś efekt fazowania poz­wolił "unieść" je nad obszarem roboczym i dał wrażenie głębi. Real Logo (można je szyb­ko pobrać ze strony internetowej Fireworks lub innego miejsca) wygląda na nieco po­strzępione, ale zostanie prawie całe przykryte przez Hand-Drawn Logo, przez które z ko­lei będzie widać kolory obiektu znajdującego się pod spodem. Zastosowane do Hand-Drawn Logo zewnętrzny cień i wewnętrzna faza dają wrażenie głębi i tworzą ła­god­ne przejście pomiędzy tym obiektem i znajdującym się poniżej Real Logo.

Rysunek 13.35.

Dzięki przezroczystości, zewnętrznym cieniom i fazowaniu elementy pierwszego planu dobrze wyglądają
po ułożeniu ich
w stosy

Big ... - Big Crinkley Logo

Hand ... - Hand-Drawn Logo z efektami Real Logo

Real ... - Real Logo

"Skórzany" wygląd dolnej połowy dokumentu sprawia, że wydaje się ona dobrym miej­scem dla obiektów tekstowych. Wybrana przeze mnie czcionka Heavy Rotation (rysunek 13.36) jest tak zbudowana, że wygląda jakby została w coś wciśnięta. Ustawienie 50-pro­centowego krycia obiektu tekstowego pozwoliło wyświetlić część znajdującej się po­niżej tekstury i zawęzić tekst. Wrażenie iluzji spotęgowane zostało za­sto­so­wa­niem do obiektu tekstowego trybu mieszania Screen, który odwraca kolor pierwszego pla­nu i mnoży go przez kolor tła.

Końcowy rezultat - uzyskany z wykorzystaniem obiektów z maskami, przezroczystości, try­bów mieszania, warstw, tekstur i efektów, takich jak zewnętrzne cienie - możesz zo­ba­czyć na rysunku 13.37.

Podsumowanie

Fireworks oferuje wiele opcji umożliwiających łączenie wielu różnych obiektów w celu uzy­skania obiektów bardziej złożonych lub efektów specjalnych. Rozmieszczając i kom­ponując obiekty w Fireworks, powinieneś pamiętać o następujących rzeczach:

Rysunek 13.36.

Ustawienia krycia i trybów mieszania dostępne w palecie Layers pomogły wtopić obiekt tekstowy (u góry)w teksturę tła (u dołu)

100% opacity - 100% krycia

Screen ... - Tryb mieszania Screen

50% opacity - 50% krycia

Rysunek 13.37.

Do połączenia wielu obiektów w ten zintegrowany, wielowarstwowy obrazek zostało wykorzystanych wiele technik kompozycji

u         Warstwy pomagają organizować dokument, co uła­twia zaznaczanie i edytowania podobnych obiektów.

u         Paleta Layers jest "centrum zarządzania" warstwami.

u         Poszczególne warstwy dokumentu możesz ukrywać, wyświetlać lub ­blo­ko­wać.

u         Warstwy mogą zawierać podwarstwy obiektów. Podwarstwy możesz pokazywać, ukrywać, przemieszczać kopiować i usuwać - podobnie jak warstwy

u         Do precyzyjnego rozmieszczania obiektów w obszarze roboczym możesz wy­ko­rzystywać linijki, siatkę dokumentu i prowadnice.

u         Obiekty mogą być grupowane. Grupa obiektów zachowuje się tak samo jak po­je­dynczy obiekt.

u         Maski dają ogromne możliwości sterowania przezroczystością obiektów.

u         Tryby mieszania pozwalają szybko i łatwo mieszać ze sobą różne obiekty.

u         Stosując jednocześnie wiele technik kompozycji, możesz w Fireworks połączyć róż­ne obiekty w jeden spójny obrazek.

W następnym rozdziale opisane zostanie przechwytywanie i importowanie obrazków do Fireworks.


Document Info


Accesari: 4162
Apreciat: hand-up

Comenteaza documentul:

Nu esti inregistrat
Trebuie sa fii utilizator inregistrat pentru a putea comenta


Creaza cont nou

A fost util?

Daca documentul a fost util si crezi ca merita
sa adaugi un link catre el la tine in site


in pagina web a site-ului tau.




eCoduri.com - coduri postale, contabile, CAEN sau bancare

Politica de confidentialitate | Termenii si conditii de utilizare




Copyright © Contact (SCRIGROUP Int. 2024 )