Documente online.
Zona de administrare documente. Fisierele tale
Am uitat parola x Creaza cont nou
 HomeExploreaza
upload
Upload




Nietzsche y Kant desde e punto de vista de os principios

Spaniola


ALTE DOCUMENTE

Visual Player
Nueva imagen de pensamiento
Manual de Php - Nuke
Transformación de las ciencias del hombre
VIVIR SIN REGLAS
Polvo
E pensamiento y a vida

Nietzsche y Kant desde e punto de vista de os principios



Kant es e Primer fiósofo que entendió a exigencia de a critica de ser tota y positiva en tanto que crítica: tota porque «no se e debe escapar nada»; positiva, afirmativa, porque no restringe e poder de conocer sin iberar otros poderes hasta entonces descuidados. Pero, ¿cuáes son os resutados de un proyecto tan vasto? ¿Cree e ector seriamente que, en a crítica 17417f516r de a razón pura, «a victoria de Kant sobre e dogmatismo de os teóogos (Dios, ama, ibertad, inmortaidad) haya acanzado a idea correspondiente, e incuso, puede pensarse que Kant tuviera intención de acanzaro?[xiv] En cuanto a a Crítica de a razón práctica, ¿no confiesa e mismo Kant, desde as primeras páginas, que no es en absouto una crítica? Parece que Kant haya confundido a positividad de una crítica con un humide reconocimiento de os derechos de o criticado. Nunca se ha visto una crítica tota tan conciiadora, ni un crítico tan respetuoso. Y esta oposición entre e proyecto y os resutados (y aún más entre e proyecto genera y as intenciones particuares) se expica fácimente. Kant no ha hecho más que evar hasta e fina una vieja concepción de a crítica. Ha concebido a crítica como una fuerza que debía evar por encima de cuaquier otra pretensión a conocimiento y a a verdad, pero no por encima de propio conocimiento, no por encima de a propia verdad. Como una fuerza que debía evar por encima de as demás pretensiones a a moraidad, pero no por encima de a propia mora. A partir de aquí, a crítica tota se convierte en poítica de compromiso: antes de ir a a guerra, se reparten as esferas de infuencia. Se distinguen tres ideaes: ¿qué puedo saber? ¿qué debo hacer? ¿qué puedo esperar? Se as imita respectivamente, se denuncian os maos usos y as usurpaciones, pero e carácter incriticabe de cada idea permanece en e centro de kantismo como e gusano en a fruta: e verdadero conocimiento, a verdadera mora, a verdadera reigión. o que Kant, en su enguaje, ama un hecho: e hecho de a mora, e hecho de conocimiento... E pacer kantiano por deimitar os dominios aparece a fin ibremente, jugando sóo en a Crítica de juicio; en ea aprendemos o que ya sabíamos desde e principio: a crítica de Kant no tiene otro objeto que e de justificar, empieza por creer en o que critica.

¿Es ésta a gran poítica anunciada? Nietzsche comprueba que aún no ha habido «gran poítica». a crítica no es nada y no dice nada, mientras se contente con decir: a verdadera mora se bura de a mora. a crítica no habrá hecho nada mientras no haya acanzado a a propia verdad, a verdadero conocimiento, a a auténtica mora, a a verdadera reigión[xv]. Siempre que Nietzsche denuncia a virtud, o que denuncia no son as fasas virtudes, ni os que se sirven de a virtud como de una máscara. Es a propia virtud en sí misma, es decir: a, pequeñez de a verdadera virtud, a increíbe mediocridad de a verdadera mora, a bajeza de sus auténticos vaores, «Zarathustra no deja en esto ugar a dudas: dice que es e conocimiento de os hombres buenos, de os mejores, e que e ha inspirado e terror por e hombre; y es por esta repusión que e nacieron aas»[xvi]. Mientras critiquemos a fasa mora o a fasa reigión, seremos sóo pobres críticos, a oposición de su majestad, tristes apoogistas. Es una crítica de juez de paz. Criticamos a os pretendientes, condenamos as usurpaciones de dominios, pero os propios dominios nos parecen sagrados. Sucede o mismo con e conocimiento: una crítica digna de este nombre no debe dirigirse a pseudo-conocimiento de o incognoscibe, sino en primer ugar a verdadero conocimiento de o que puede ser conocido[xvii]. Por eso Nietzsche, en este campo como en os demás, cree haber haado e único principio posibe para una crítica tota en o que denomina su «perspectivismo». No existe ni e hecho ni e fenómeno mora, sino una interpretación mora de os fenómenos[xviii]. No hay iusiones de conocimiento, sino que e propio conocimiento es una iusión. e conocimiento es un error, aún peor, una fasificación[xix]. (Nietzsche debe esta útima proposición a Schopenhauer. Así interpretaba Schopenhauer e kantismo, transformándoo radicamente, en un sentido opuesto a de os diaécticos. Schopenhauer, pues, supo preparar e principio de a crítica. tropezó con a mora, su punto débi).


Document Info


Accesari: 1919
Apreciat: hand-up

Comenteaza documentul:

Nu esti inregistrat
Trebuie sa fii utilizator inregistrat pentru a putea comenta


Creaza cont nou

A fost util?

Daca documentul a fost util si crezi ca merita
sa adaugi un link catre el la tine in site


in pagina web a site-ului tau.




eCoduri.com - coduri postale, contabile, CAEN sau bancare

Politica de confidentialitate | Termenii si conditii de utilizare




Copyright © Contact (SCRIGROUP Int. 2024 )