Wektor odległości (Distance Vector) - wymiana tablic routingu

Stan łącza (Link State) - gdy coś się zmieni, to dopiero informują

RIP (Toute Internet Protocol)- protokół, który wymienia bardzo dużo informacji w sieci. Powoduje to duży ruch w sieci. Co 30 s każdy router wysyła swoją tablicę routingu.

X - router

R2 przesyła do R1, że jest odległy od C o1 i A o 1. R1 dostaje informacje od R2, że przez interface A odległość od C jest po 2 i A po 2 skokach. Sam jednak wie, że jest odległy od A o 1, więc do tablicy routingu wpisuje niższe wartości, więc C-2, A-1.

Z każdym interfacem związana jest ilość sieci, jakie można osiągnąć. Na metrykę jest przeznaczone 4 bity, więc tylko do 15. Gdy koszt jest większy od 15 to sieć jest nieosiągalna. Nie da się więc w ten sposób zrobić wielkich organizmów sieciowych. Zrobienie tablic zajmuje dużo czasu, a przy zerwaniu połączenia trzeba wszystko odbudowywać. RIP nie obsługiwał pod/nad sieci.

RIP2 - może obsługiwać pod/nad sieci. Wprowadzono autentyfikację. Można wymuszać drogi dłuższe, którymi pójdzie pakiet.

Wada ripów:

odliczanie do nieskończoności;

Jak temu zaradzić?

SPLIT HORIZONT - polega na tym, że gdy informacja o drodze do sieci, C dostaje przez interface X1, to nie wysyła potem na X1 informacji o swojej odległości do C. Nigdy nie jest wysyłana informacja o drodze do danej sieci ścieżką, z której ta informacja przyszła.

HOLD INTERVAL - jeśli coś się zmieni w sieci, to przez pewien czas (ok. 1 min) router nie wysyła żadnych informacji (brak wysyłana tablic routingu).

POISON REVERSE - router wysyła na interface (z którego dostał informację o drodze do danej sieci)informację, że sieć przez niego jest nieosiągalna.

Te typy routowania wykorzystują wektor odległości. Jest też routowanie wykorzystujące stan łącza.

Wszystko jest OK. do momentu, gdy droga R3 jest przerwana. Wtedy R1 dostaje informację o C od R2, że sieć C jest odległa o 2 hopy przez R3. Połączenie z R3 padło, więc je wymazuje z tablicy i wpisuje, że jest odległy od C o 2+1 przez R2. R2 znów widzi, że R3 padł, więc wpisuje, że jest odległy od C o 1+3 przez R1 itd.

System autonomiczny - kilka sieci, jeden właściciel, wspólne protokoły, administratorzy.

Router wewnętrzny - pośredniczą pomiędzy sieciami wewnętrznego systemu autonomicznego. Protokoły do zarządzania tymi routerami to: IGP/Internet Gateway Protocols/ (np.: RIP, OSFF).

Router zewnętrzny (brzegowy) - wyprowadza sieć na zewnątrz. Protokoły do obsługi tych routerów to: EGP, BGP (np.; GGP).

Obszar (AREA) - coś mniejszego od systemu autonomicznego. Wyodrębnienie obszarów spośród systemu autonomicznego pozwala na zmniejszenie ruchu w sieci. Istnieje kilka typów obszarów:

Obszar magistrali (BACK BONE) - do niego przyłączone są pozostałe obszary;

Obszary tranzytowe - to takie, w których jest więcej niż 1 wyjście;

Obszary "ślepe" - jest tylko jedno wyjście;

OSPF (najkrótsza droga najpierw): rodzaj protokołów.

W przypadku protokołu wektora odległości, routery wysyłały tablice routingu do wszystkich routingów. W stanie łącza routery wysyłają tylko informację do najbliższych przyłączonych do siebie routerów, oraz koszt połączenia.

R1 wysyła, że jest podłączony do A i B i koszt.

R2 wysyła, że jest podłączony do B i C i koszt.

R3 wysyła, że jest podłączony do A i D i koszt.

R4 wysyła, że jest podłączony do B i D i koszt.

Koszt jest z zakresu 0 - 65535.

Z tych informacji router buduje sobie mapę topologii sieci. Wymieniają informację tylko, gdy coś się zmieni w siec. Routery ustalają na początku, które z nich są ważne i tylko z nimi wymienia się informację. Najpierw wymieniają miedzy sobą pakiety HELLO: adres, maska, priorytet, informacja o sąsiadach, HELLO INTERVAKL, czyli częstotliwości wysyłania pakietów HELLO (wspólna dla całej sieci). Router o największym priorytecie, to DESIGNATED ROUTER, a ten an drugim miejscu to BACKUP DESIGN.

ROUTER TWO-WAY STATE - stan, w którym routery dogadują się co do wyższości priorytetów, potem przechodzą w FULL-STATE i wtedy jest rozmowa tylko z DR i BDR. Gdy DR był przez chwilę nieosiągalny, to już potem jest tylko zwykłym routerem.

Wymieniane pakiety:

DDP (Data Description Packed) - informacja o stanie naszej bazy danych - skrót tablicy routingu.

LSR (Link State Request) - żądanie podania stanu łącza;

LSU (Link State Update) - uaktualnienie stanu łącza;

LSA (Link State Acknowledgment) - potwierdzenie stanu łącza;

Liczenie drogi następuje w pamięci routera i on wyznacza najtańszą drogę, przez którą będzie przesyłany pakiet.

BOOTP i DHCP

Aby komputer mógł pracować w cieci TCP/IP musi mieć:

MAC Address

Informacja "nie wszyta" w sprzęt

Ip Address

Maskę podsieci (SubNet Mask)

Default Gateway (bramka)

Adresy te możemy:

Wklepywać ręcznie (w małych sieciach).

Zalety:

Zawsze dobre;

Wady:

Interwencja na każdej stacji roboczej;

Gdy mamy statyczne adresy możemy nadać 2 komputerom te same adresy;

Instalacja na każdej stacji;

Przydzielanie automatyczne.

Przydzielanie takie możemy robić za pomocą 2 mechanizmów:

BootP - automatycznie informacje są dostarczane komputerowi o jego konfiguracji. Jest to mechanizm automatycznego przydzielania konfiguracji. Służy do:

A)    ustalenia parametrów konfiguracyjnych komputera;

B)    wystartowania komputera (bootowanie komputera) bez systemu operacyjnego. Jest to realizowane przez protokół TFTP;

AdA.

Odbywa się to przy pomocy komunikacji 2 pakietów UDP:

BOOTREQUES - musi być typu BROADCAST. Zapytanie klienta do serwera. Zawiera informacje od jakiego czasu klient próbuje uzyskać informację od serwera;

BOOTREPLY - odpowiedź na pakiet klienta. Musi być typu BROADCAST.

Obydwa pakiety mają tą samą strukturę.

Pola pakietu UDP.

UDP korzysta z 2 portów:

67 - klient

68 - serwer

Serwer przydziela adresy IP klientowi na podstawie tablicy, którą serwer ma zidentyfikowaną. Tablica ta zamienia adresy MAC na adres IP. Serwer może rozbudowywać tę tablicę. Aby możliwe było przekazywanie broadcastów pomiędzy segmentami różnych sieci, to na routerze musi być uruchomiona usługa: BOOT GATEWAY REALY AGENT.

DHCP - rozwinięcie BootP. Jest to mechanizm alokacji adresów z puli IP.Używa tej samej struktury co BootP. Dodatkowo jest jedno pole:

FLAG - flaga. Służy do tego, czy pakiet ma być wysłany jako broadcast lub nie.

DHCP alokuje adresy IP DYNAMICZNIE, a nie STATYCZNIE (BootP). Komunikacja jest bardzo skomplikowana. Może być wymieniane 8 pakietów:

DHCP przydziela adresy na 3 sposoby:

AUTOMATIC - adres pierwszy wolny z puli i przydziela go na stałe stacji;

DYNAMIC -mamy pewną pulę adresów, które są wypożyczane na pewien czas. Po upływie czasu serwer zwraca do puli ten adres (jeśli nie poprosimy o jego przedłużenie);

MANUAL - to samo jak w przypadku BootP;

Ad DYNAMIC

Klient sugeruje jaki chce mieć adres (po przez pole CLADDR). Jeśli adres nie został przydzielony, to w pierwszej kolejności jest on klientowi przydzielany. Problemem jest synchronizacja zegarów klienta i serwera. Zabezpieczeniem jest mechanizm oszukiwania (klient dostaje informację, że adres jest na 1,5 dnia, a serwer zapisuje w tablicy na 3 dni).

Klient wysyła w sieć pakiet DHCP DISCOVER. Określa w nim:

Przez jaki serwer chce być obsługiwany;

Adres jaki chce mieć;

Adres ten jest przechwytywany przez kilka serwerów. I serwer który chce spełnić żądanie klienta wysyła do niego pakiet DHCP OFFER z proponowanym adresem, który jest zdejmowany z puli adresów serwera.

Klient odbiera kilka ofert z różnych serwerów. Wybiera konkretną propozycję i do danego serwera wysyła pakiet DHCP REQUEST. Pozostałe serwery słuchają tego pakietu.

Serwer do którego klient wysłał pakiet DHCP REQUEST wysyła do klienta: albo pakiet DHCP ACK lub DHCP NAK. Od danego momentu klient ma lub nie ma adresu.

Może być tak, że otrzymany adres może być niewłaściwy. To wpierw otrzymany adres testujemy (pakiet ECHO). Jeśli adres jest zły to pakietem DHCP DECLINE odrzucamy adres. Po 10 sekundach powtarzamy proces.

W DHCP ACK jest czas wypożyczenia adresu. Jeśli minął to:

Klient może żądać inny adres;

Klient może żądać ten sam adres co miał (pomija DHCP DISCOVER i DHCP OFFER);

Nie chce żadnego adresu (wysyła pakiet DHCP RELEASE);

DNS

Na samym początku internetu było tak, że był plik host.txt, w którym znajdowało się: nazwa maszyny i jej adres IP. Należało wymyślić inny sposób nazewnictwa, który:

musiał być w lepszy sposób uaktualniany;

usprawnić problem z nazwami maszyn;

Wymyślono DNS (Domain Name Serwer). Domeny ukształtowane są w formie drzewa, którego korzeniem jest ROOT.

ROOT - sama w sobie domena ta nie ma maszyn. Jawnie to (.)

DOMENY GÓRNEGO POZIOMU (TOP LEVEL)

Rozróżniamy 2 rodzaje domen górnego poziomu:

domeny funkcyjne - dotyczą instytucji (głównie w USA). Zarządza nimi INTERNIC;

domeny geograficzne - dotyczą państw (wg standardu ISO 1366). Dwu-literowe nazwy państw. Zarządza nimi NASK;

Podstawowe domeny:

NET - domena przeznaczona dla organizacji związanych z siecią;

ORG - domena przeznaczona dla organizacji o charakterze niezarobkowym;

COM - domena przeznaczona dla organizacji o charakterze zarobkowym. Domena przeznaczona dla firm;

MIL - domena przeznaczona dla organizacji wojskowych

GOV - domena przeznaczona dla organizacji rządowych;

EDU - domena przeznaczona dla organizacji edukacyjnych;

Domeny górnego poziomu są zarządzane przez serwery internetowe. Każda domena I poziomu może mieć wiele podprzestrzeni (poddomen) nazewniczych o wielu poziomach. Na każdym poziomie nazwy domen nie mogą się powtarzać.

Bez kropki - nazwa względna - XYZ.COM.PL

Z kropką - nazwa bezwzględna - XYZ.COM.PL.

Przydzielaniem domen zajmuje się InterNIC.

Domena odwrotna - zbudowana w celu pytania p porządku odwrotnym. Jest to domena ARPA. Używamy jej w celu dowiedzenia się do kogo należy adres. Nazwy domen mają ograniczenia: do 63 znaków (liczby, cyfry, -).

Primary Name Serwer - przechowuje informację o nazwach danej domeny;

Secondary Name Serwer - trzyma to samo co Primary, ale wszystkie zmiany są wykonywane na Primary i rozsyłane do Secondary.

Postulowane domeny:

FIRM - firmy;

SHOP - sklepy;

WEB - organizacje związane z siecią;

ARTS - organizacje związane ze sztuką;

REC - rekreacja

INFO - serwisy informacyjne;

NOM - dla personalnych stron;

System nazewnictwa w DNS składa się z :

przestrzeni nazw;

serwerów;

klientów odwzorowania;

DOMENY ODWROTNE

In-addr.arpa - przykład adresu odwrotnego.

Po klasie adresu wiemy, gdzie kończy się host.

SERWERY

Serwery - trzymają informacje o przestrzeni nazewniczej i o domenach.

Strefa - pewna ilość domen z poddomenami, którymi zarządza serwer. Nie koniecznie strefą musi być całe drzewo.

Typy serwerów w drzewie DNS:

ROOT SERWER - trzymają informację o domenie ROOT. Są wyznaczane przez InterNIC. Jest ich 13. Nazwa wg kolejności alfabetu. To baza wiedzy o domenach I poziomu;

MASTER SERWER - trzymają wiedzę w postaci rekordów zasobowych. Do nich kierowane są pytania. Wyróżniamy 2 podtypy:

PRIMARY SERWER - źródło wiedzy dla domen niższego poziomu. Na nim należy dokonywać wszystkich wpisów. W każdej domenie musi być 1 taki serwer;

SECONDARY SERWER - źródło wiedzy dla domen niższego poziomu. Na nich nie może być dokonywana żadna zmiana. W każdej domenie musi być co najmniej 1 taki serwer.

SERWERY BUFORUJĄCE - nie mają żadnej wiedzy z samej siebie. Zdobywają ją podczas pracy. Trzymają ją przez pewien czas.

SERWERY PRZEKAZUJĄCE (FORVARDING) - nie mają żadnej wiedzy z samej siebie. Wiedzą natomiast, gdzie przekierować pytanie. Formułuje zapytanie.

SLAVE SERWER - to serwery klienckie, podległe. Przekazują zapytanie komuś, kto może na nie odpowiedzieć.

RODZAJE ZAPYTAŃ

Są 2 rodzaje zapytań:

1. Nierekursywne (iteracyjne) - jeśli serwer sformułuje to zapytanie, to serwer pytany musi doskonale znać odpowiedź na nie. Wszystkie serwery DNS mają pełną listę wszystkich 13 ROOT SERWERÓW.

Rekursywne (rekurencyjne) - odpowiedzią na nie jest informacja, której szukam, lub komunikat o błędzie. Nie ma sytuacji, że serwer zwraca nam informację typu: "szukaj gdzieś indziej".

REKORDY ZASOBOWE

Możliwe wpisy w DNS:

A - trzymają informację o połączeniu adresu z konkretną nazwą;

NS - wskazuje NAME SERWER (serwer nazw dla danej domeny);

SOA - rekord główny dla danej domeny. Pozwala stwierdzić, gdzie jest źródło wiedzy o danej domenie;

CNAME - pozwala budować aliasy dla maszyn;

WKS - wskazuje jakie usługi (przy jakich protokołach) będzie posiadał serwer;

PTR - pozwala na wyszukanie odwrotne;

HINFO - pozwala zwrócić informację z jakim systemem i maszyną mamy do czynienia;

MX - pozwala pokazać jaki serwer będzie odbierał pocztę dla danej domeny;

TXT - pozwala przesłać dowolne teksty;

WYGLĄD REKORDU ZASOBOWEGO

Nazwa Czas życia (TTL) Klasa wpisu Typ rekordu Dane

SOA - budowa

NAZWA: @ - oznacza, że należy wziąć nazwę pliku

. - bieżąca domena

.. - root

DANE:

Nic nie ma - bierzemy to co było w poprzednim rekordzie;

Orign - wskazanie maszyny na której trzymana jest informacja;

Person - mail do osoby do której należy kierować informacje o systemie, itp.;

Serial - numer seryjny. Jest unikalny. Każda nasza informacja powinna mieć większy numer. Numeracja przyjęta wg standardu: rok miesiąc dzień wersja np.: 200104261;

Refresh - informacja o czasie odświeżenia informacji (w sekundach);

Retry - po jakim czasie ponowić próbę odświeżenia;

Expire - kiedy należy uznać, że informacja jest nieaktualna (w sekundach);

Minimum - domyślny czas życia informacji;

A

Adres IP - adres wskazanego hosta w danej domenie;

NS

Host - wskazanie hosta, który trzyma informacje o danej domenie;

CNAME

HINFO

Machine - wskazanie maszyny;

System - rodzaj systemu jaki jest zainstalowany na danej maszynie;

MX

Koszt

Host - adres serwera, który spełnia rolę serwera pocztowego;

WKS

Address - adres pod którym można znaleźć daną usługę;

Protocol - nazwa protokołu;

Service - nazwa serwisu;

TXT

tekst

Document Info

Accesari: 2478
Apreciat:

Comenteaza documentul:

Nu esti inregistrat
Trebuie sa fii utilizator inregistrat pentru a putea comenta

Creaza cont nou

A fost util?

Daca documentul a fost util si crezi ca merita
sa adaugi un link catre el la tine in site

Copiaza codul:
in pagina web a site-ului tau.

<a href="https://www.scritub.com/limba/poloneza/ZASADY-ADMINISTRACJI-SIECI-WYK2411423196.php" target="_blank" title="ZASADY ADMINISTRACJI SIECI WYKŁADY - https://www.scritub.com">ZASADY ADMINISTRACJI SIECI WYKŁADY</a>